Volgens Michael A Istvan Jr. is Spinoza een realist in de variant van universalist

 
Via een tweet wees hij gisteren op zijn dissertatie

Istvan, Michael A (2015). Spinoza and the Problem of Universals: A Study and Research Guide. Doctoral dissertation, Texas A & M University. Available electronically from http://hdl.handle.net/1969.1/155631

En wat voor dissertatie! [PDF] Meer dan 700 bladzijden, nou ja 701, waarvan de bibliografie 233 bladzijden beslaat! Hij typeert zijn werk dan ook als een ‘investigatory bibliographic project’. In zijn aknowledgments bedankt hij zo ongeveer de hele Spinoza scholar wereld (zo ongeveer alleen Yithak Melamed niet); z’n bibliografie omvat bijna de hele secundaire Spinoza-literatuur, zo lijkt het. En zeer opvallend: hij is de eerste bij wie Lucia Lermond, die we zo veel op dit blog besproken hebben, voorkomt – en niet alleen in de literatuurlijst, maar meermalen in de tekst en voetnoten. Michael A Istvan heeft zeer veel werk van zijn onderwerp gemaakt. Z’n onderwerp wordt m.i. heel duidelijk uit zijn samenvatting:

ABSTRACT

This investigatory bibliographic project on Spinoza and the problem of universals draws four principal conclusions. (1) Spinoza is a realist concerning universals. Indeed, Spinoza endorses a radical form of realism known as universalism, the doctrine according to which every ontologically authentic entity is a universal. (2) Spinoza is a realist concerning universal species natures. He holds that a given species nature (such as human nature) is wholly instantiated in each species member. (3) Spinoza combines Aristotelian and Platonic realism. On the one hand, he holds that no universal is ontologically anterior to the one substance God. On the other hand, he holds that all universals with instantiations in the realm of modes are eternal forms ontologically anterior to those instantiations. (4) Spinoza’s pejorative remarks against universals are compatible with his realism. Such remarks are aimed merely at universals apprehendable by sense perception rather than pure intellect.

Ook de inhoudsopgave geeft een beeld. Ook die is gedetailleerd en beslaat vier pagina’s. Ik haal daaruit alleen de hoofdstuktitels

TOC
CHAPTER I (PART 1. OVERVIEW): INTRODUCTION
CHAPTER II (PART 1. OVERVIEW): REALIST-ANTIREALIST POSITIONS
CHAPTER III (PART 2. SUBSTANCE): SPINOZA’S CONSTITUENT ANALYSIS OF SUBSTANCES HAVING ATTRIBUTES
CHAPTER IV (PART 2. SUBSTANCE): SPINOZA’S BUNDLE ANALYSIS OF SUBSTANCES HAVING ATTRIBUTES
CHAPTER V (PART 2. SUBSTANCE): SPINOZA’S BUNDLE REALIST ANALYSIS OF SUBSTANCES HAVING ATTRIBUTES
CHAPTER VI (PART 3. MODES): SPINOZA’S REALIST ANALYSIS OF MODES HAVING PROPERTIES IN COMMON
CHAPTER VII (PART 3. MODES): SPINOZA’S REALIST ANALYSIS OF MODE PROPERTIES AND OF MODES IN GENERAL
CHAPTER VIII (PART 4. SPECIES): SPINOZA’S REALIST BRAND OF SPECIES REALISM
CHAPTER IX (PART 4. SPECIES): THE UNIVERSAL SPECIES FORM OF HUMAN
CHAPTER X (PART 5. CONCLUSIONS): ARISTOTELIAN AND PLATONIC REALISM COMBINED IN SPINOZA’S ONTOLOGY
CHAPTER XI (PART 5. CONCLUSIONS): THE CONSISTENCY OF SPINOZA’S REALISM
APPENDIX A: EARLY MODERN ANTIREALISM
APPENDIX B: EARLY MODERN REALISM
APPENDIX C: THE USES AND DANGERS OF IMAGINATIVE UNIVERSALS
APPENDIX D: LITERATURE CONCERNING SPINOZA AND THE STATUS OF UNIVERSALS

Als je zo eens door de tekst bladert en hier en daar wat leest – wat ik met veel genoegen en bewondering deed - , zie je hoe diepgaand hij op de dingen ingaat, b.v. om over een misverstand dat over een bepaalde passage is ontstaan zo ongeveer alle vertalingen in vele talen naloopt om een verklaring voor dat misverstand te vinden. Om zo diep te duiken met je een beetje apart zijn – en zo presenteert hij zich ook op academia.edu resp. op twitter.

 

_____________________________

Aanvulling, later op de dag:

Twee citaten

Spinoza endorses a rare form of realism sometimes known as universalism (or what we might call “univocal realism”): the doctrine that everything in reality is a universal and is nothing but a universal. [p. 25]

Spinoza understands his ontologically authentic universals to be doings. Spinoza’s universalism, therefore, deserves to be called something like “verbal universalism” or “active universalism” or “power universalism.” [p. 466]

Tot mijn verrassing stelt hij zich in 7.7.2 Universalism [p.287] op achter Fullerton die Spinoza als realist zag. Op 15 augustus 2017 had ik een blog over deze: “George Stuart Fullerton (1859 - 1925) ten onrechte of terecht door het Spinozisme vergeten?”

Wel, Michael A Istvan is hem niet vergeten, zoals hij wel meer minder bekende Spinoza scholars opdook.

Ik haal ook dit schema naar hier