Graag
attendeer ik op wat ik heden op mijn speurtochten ontdekte:
De
Acta Universitatis Carolinae Interpretationes Studia Philosophica Europeanea is
een wetenschappelijk tijdschrift dat in 2011 is begonnen door de Master Erasmus
Mundus Europhilosophie en legt het accent op Fanse en Duitse filosofie (Duits
Idealisme, fenomenologie en hedendaagse filosofie in Europa). Het wordt
uitgegeven door de Karels Universiteit van Praag.
Het
tweede nummer van de 3e jaargang in 2013 [AUC Interpretationes Studia Philosophica Europeanea, Vol III,
#2/2013 ACTA UNIVERSITATIS CAROLINAE]
was een Spinoza Special: “Ein Spinozismusband in drei thematischen Sektionen
vorgestellt. Der erste Teil behandelt die verschiedenen Rezeptionen des
Spinozismus in der Geschichte der Philosophie; der zweite Teil untersucht die
Verbindung zwischen Spinozismus und historischem Materialismus; die letzte
Sektion ist spezifischer der Aneignung Spinozas durch Deleuze gewidmet.” Zie hier voor de inhoud; aldaar kan per artikel of het hele
nummer gedownload worden.
[Opmerkelijk dat niet al op de cover bleek dat Spinoza centraal stond]
[Opmerkelijk dat niet al op de cover bleek dat Spinoza centraal stond]
Ik
wijs in het bijzonder op een artikel van de Leuvense doctorandus
SEAN
WINKLER, THE NOVEL OF SPINOZISM: AN INTRODUCTION. In: ACTA UNIVERSITATIS
CAROLINAE, Interpretationes, Studia Philosophica Europeanea, pag. 129–142 [Cf.]
Uit
de inleiding van de redacteuren van het blad citeer ik: "Die dritte Sektion, die
sich mit den verschiedenen Aspekten der Rezeption des Spinozismus durch Deleuze
beschäftigt, beginnt mit dem Betrag von Sean Winkler: er erklärt, wie Deleuze
Spinoza verwendet, um die Literatur und die entscheidende Rolle von
Gemeinbegriffen in ihr zu behandeln. Im darauf folgenden Beitrag zeigt
Jean-Sébastien Laberge Verknüpfungen zwischen der genetischen Interpretation
von Spinozas Gott, die Deleuze und Gueroult entwickeln, und der späteren
Behauptung Deleuzes und Guattaris „Gott ist ein Hummer“ auf. Schließlich stellt
Emilia Marra, mit Hilfe der Schlüsselbegriffe der Deleuzschen Lektüre der
Ethik, nämlich Kausalität, Ausdruck und Macht, die enge Beziehung, die Deleuze zwischen
Transzendenz und Immanenz schafft, dar."
Stan,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor de tekst van Sean Winkler.
Deleuze vindt inderdaad de gemeenschappelijke begrippen erg belangrijk en tevens zeer verbonden met de begrijper. Common notions zijn voor hem geen abstracte begrippen die iedereen hetzelfde begrijpt. Ook Sanem Soyarslan legt nadruk op het verschil tussen “specific common notions” en “general common notions” vanaf blz 63 in haar “Reason and Intuitive Knowledge in Spinoza’s Ethics”. (Een ‘dissertation’ door jou geprezen.)
Maar grappig, toen ik “Dialogen” doorbladerde (er is een Nederlandse vertaling die reeds 25 jaar oud is!) zag ik op blz 102 dat Deleuze schreef:
“Hoe zou een gebeurtenis zich niet in de lichamen effectueren, aangezien zij van een toestand en een mengeling van lichamen afhangt als van haar oorzaken, aangezien zij geproduceerd wordt door de lichamen, de zuchten en de eigenschappen die elkaar, hier en nu doordringen?”
En nu komt het…
“Maar ook, hoe zou de gebeurtenis uitgeput kunnen zijn door haar effectuering, aangezien zij, voor zover zij effect is, van nature VERSCHILT VAN HAAR OORZAAK, aangezien zijzelf werkt als een Quasi-oorzaak die over de lichamen heen vliegt, die een oppervlakte doorloopt en afbakent, voorwerp van een tegeneffectuering of een eeuwige waarheid?”
Het gaat me natuurlijk over dat “verschilt van haar oorzaak”.
Mooi Ed,
VerwijderenZonder verschil werkt het niet.
Deze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderenToch wil ik even antwoorden op emc en die dingen.
BeantwoordenVerwijderenEmc² blijft volledig binnen de uitgebreidheid en de fysica. Handig om een weg te zoeken in die uitgebreidheid, maar uitgebreidheid en denken zijn als attribuut gescheiden. Dat brengt ons bij het 'begrijpend' intellect. En dat intellect (het eindige dat ingesloten is in het oneindige) is als 'zelfbewustzijn' geen zelfervaring. Het is een punt (axioma) van aanname, of het toeschrijven van 'iets' aan ons handelen dat pas zicht geeft aan de coördinaten van ons doen en laten. Het intellect is ons dragend subjectum en heeft met emc² of enige andere biologie niets te maken. De neurobiologie heeft zelfs met Damasio, die Spinoza zeer genegen, is niets over substantie bijgebracht omdat Spinoza's intellect en denken los van uitgebreidheid moet begrepen worden.