Michel Juffé, Freud - Spinoza
Mektuplaşması 1676-1938 [correspondentie]. Metis Yayınları, april 2018 [cf.]
Als Spinoza Freud had kunnen lezen, welke begrippen zou hij
overnemen, en welke bekritiseren? Wat zou voor hem het "onbewuste", de
"doodsdrift", of het "Oedipus complex" betekenen? En waarom
heeft Freud Spinoza niet aandachtig gelezen? Wat zou hij vinden van de conatus
als hij erover gelezen had? Hoe zou hij de theorie van emotie en de invloed ervan
in de Ethica hebben beoordeeld?
We worden geconfronteerd met een buitengewoon boek: om deze en
soortgelijke vragen te beantwoorden, overbrugt Michel Juffé de ca 2,5 eeuw
tussen de filosoof (maar een filosoof die ook wordt beschouwd als een pionier
van de psychologie) en de oprichter van psychoanalyticus - om ze met elkaar van
gedachten te laten wisselen over hun teksten. Hij tracht, kortom, de
"correspondentie" tussen Spinoza en Freud t.a.v. hun
gemeenschappelijke punten te onthullen, evenals de kritiek die zij op elkaars
ideeën zullen hebben. Deze "ontmoeting" is vooral van belang voor
lezers die geïnteresseerd zijn in filosofie en in psychoanalyse. [Vertaling samengesteld uit Bing en Google translator]
Het
betreft de Turkse vertaling van
Michel Juffé, Sigmund Freud - Benedictus de Spinoza: Correspondance 1676-1938. Gallimard, 17 mars 2016 [cf. blog van 20-03-2016: Freud gedwongen om met Spinoza te corresponderen]
Bij een bespreking op 30 april 2018 plaatste Gazete Karinca deze foto:
Michel Juffé, Sigmund Freud - Benedictus de Spinoza: Correspondance 1676-1938. Gallimard, 17 mars 2016 [cf. blog van 20-03-2016: Freud gedwongen om met Spinoza te corresponderen]
Bij een bespreking op 30 april 2018 plaatste Gazete Karinca deze foto:
Stan,
BeantwoordenVerwijderenSpinoza’s conatus kan je als drang laten aansluiten bij de psychoanalyse via het onbewuste. Ook neurobiologisch kan je volgens Damasio ‘emotie’ zien als niet bewuste drang, terwijl begeerte voor Damasio ‘gevoelens’ zijn. Spinoza zegt dat tussen drang en begeerte geen ander verschil bestaat dan dat men van begeerte spreekt als drang verbonden met bewustzijn. Op die manier kan je dingen koppelen. Ook Freuds onbewuste is voor Lacanianen niet meer iets als een opslagplaats van ongekende emoties ergens diep verscholen in ons binnenste. Zoals zij zo mooi zeggen, de immanente oorzaak van het onbewuste is opzich een effect van zijn eigen effecten.
Op deze manier samengekoppeld is het niet te verwonderen dat psychoanalytici bewonderend Spinoza lezen.
Oké, Ed, maar Freud zelf deed dat niet - bewonderend Spinoza lezen. Of Michel Juffé in dit boek latere psychoanalytici betrekt, weet ik niet.
BeantwoordenVerwijderen