Benedict Rumbold vermoedt Gersonides achter Spinoza’s argumentatie in de Appendix van eerste deel van de Ethica - #spinoza

Benedict Rumbold blijkt een enigszins verborgen, schimmige Spinoza scholar – bij de Duitse Spinoza Bibliografie nog niet bekend. Ik geef hierna in volgorde van ontdekking de brokstukjes informatie over zijn Spinoza studie. Ik ging daarnaar op zoek, daar ik de indruk had bij lezing van het artikel dat ik hierna noem, dat het vanuit grote kennis van Spinoza geschreven moest zijn. En dat bleek het geval.

 

“Benedict Rumbold is a Research Fellow in the Department of Philosophy at University College London. Benedict’s research concerns ethical and political questions at various levels of abstraction. He also works on the history of moral philosophy, specializing in the ethics of Spinoza. He holds a PhD in Philosophy from Birkbeck College, University of London.”

Zo wordt hij voorgesteld in zijn artikel

• Benedict Rumbold, “Spinoza’s genealogical critique of his contemporaries’ axiology,” [In Intellectual History Review, Volume 27, 2017 - Issue 4, pp. 543-560; cf. Taylor & Francis Online]. De auteur zette het op academia.edu.

In dat artikel kondigt hij verder aan dat van hem nog zal verschijnen”:

• Rumbold, Benedict. “Spinoza’s Analysis of his Imagined Interlocutor’s Axiology.” Verder kom je nog de titel tegen:

• Benedict E. Rumbold, "Essays on Spinoza's Ethical Theory," in: British Journal for the History of Philosophy 23 (5):1000-1003 (2015) [cf. PhilPapers] Dat zal een review geweest zijn van het boek van Matthew J. Kisner & Andrew Youpa (eds.), Essays on Spinoza's Ethical Theory [Oxford University Press, 2014]. En dat klopt, zoals blijkt uit tandfonline, waar de eerste blz. te lezen is. Rumbold vermeldt het wel op zijn academia.edu-pagina, maar heeft het daarheen niet geüpload. Jammer, ik had het wel willen lezen.

Maar als je dan vervolgens zijn pagina bij zijn universiteit bezoekt, staat daarin niets over zijn specialisering in de Ethica van Spinoza. Toch blijkt uit zijn artikel een gedegen kennis van Spinoza en secundaire literatuur over hem. Verder zoekend lees je dat hij Visiting Fellow aan de Nuffield Trust was. En op de website van die Nuffield Trust lezen we: “Benedict joined the Trust in November 2008 after completing a PhD on Spinoza’s metaethics, for which he received a doctoral research grant from the Art and Humanities Research Council (AHRC).” [Vet van mij]

Als je dan zoekt op de website van ‘t Birkbeck College, University of London, blijkt de titel van zijn dissertatie te luiden:

• 'Subjectivity and objectivity in Spinoza's ethical philosophy' [Awarded 2009]

En passant verklapt Google, die wel de titelgegevens, maar niet de inhoud van die dissertatie geeft, dat zijn tweede voornaam – waarvan we de ‘E.’ al gezien hadden - luidt: Edward.

Zo vallen diverse puzzelstukjes samen (waarom het zo gespreid moet, weet ik ook niet)

Ik neem tenslotte hier het Abstract van zijn geüploade artikel daar ik het wel een aparte aanpak vind: hij geeft namelijk een analyse van Spinoza’s argumentatie in de Appendix van het eerste deel en het voorwoord van het vierde deel van de Ethica – een heel andere analyse dan je meestal aantreft.

Abstract: Among Spinoza’s principal projects in the Ethics is his effort to “remove” certain metaethical prejudices from the minds of his readers, to “expose” them, as he has similar misconceptions about other matters, by submitting them to the “scrutiny of reason”. In this article, I consider the argumentative strategy Spinoza uses here – and its intellectual history – in depth. I argue that Spinoza’s method is best characterised as a genealogical analysis. As I recount, by Spinoza’s time of writing, these kinds of arguments already had a long and illustrious history. However, I also argue that, in his adoption of such strategies, we have good reason to think Spinoza’s primary influence was Gersonides. Elucidating this aspect of Spinoza’s critique of his contemporaries’ axiologies brings a number of explicatory and historical boons. However, regrettably, it also comes at a cost, revealing a significant flaw in Spinoza’s reasoning. Towards the end of this article, I consider the nature of this flaw, whether Spinoza can avoid it and its ramifications for Spinoza’s wider philosophical project.

Het is een aanpak die je niet veel tegenkomt – en dat geeft eens een andere kijk op Spinoza. Interessant is het gedeelte uit Gersonides dat hij weergeeft en waarvan Spinoza op de hoogte zal zijn geweest en waardoor hij zich in zijn argumentatie in de Appendix van het eerste deel en het voorwoord van het vierde deel van de Ethica mogelijk heeft laten leiden. Mogelijk, te bewijzen is het niet.

Al met al vind ik het een leerzaam artikel.

***

Vermeldenswaard lijkt me tenslotte nog dat hij vermeld wordt in Susan James’s 'Acknowledgements’ in haar Spinoza on Philosophy, Religion, and Politics. The Theologico-Political Treatise (OUP, 2012):

I would not have been able to write this book without the support of Birkbeck College London, and am deeply grateful both to the College, and to my colleagues and students in the Department of Philosophy. It’s a particular pleasure to acknowledge my intellectual debts to Alan Coffee, Alexander Douglas, Gabriella Lamonica, Benedict Rumbold, and Stephanie Marston, whose outstanding work on Spinoza and related topics has no doubt influenced me more than I know.

***

Spinozastudie staat los van de rest...
Wat ik nog wel kwijt wil is dat het er zeer op lijkt dat zijn Spinoza-studie zich in een volkomen apart compartiment afspeelt en niets van doen heeft met zijn activiteiten op het punt van gezondheidszorgethiek [“His current interests include rationing and priority setting in health care, informational governance and integrated care. He is particularly interested in the conceptual underpinnings of health policy, and how health care systems seek to incorporate modern theories about justice and fairness.” [cf PDF . van toen hij nog Fellow, Nuffield Trust was]. Rumbold is zeer actief op dit terrein, zoals uit deze pagina blijkt.

Een aantal artikelen die hij schreef - soms alleen maar vaak samen met anderen - die openbaar toegankelijk zijn heb ik bekeken, zoals

Benedict Rumbold & James Wilson, "Privacy Rights and Public Information," in: The Journal of Political Philosophy: Volume 00, Number 00, 2018, pp. 00–00 [23 mrt 2018] [cf. en cf. en PDF en hier een beschouwing over dit artikel].

Benedict Rumbold & James Wilson, “Reasonable Disagreement and the Generally Unacceptable: A Philosophical Analysis of Making Fair Choices”, in: Health Economics, Policy and Law, Volume 11, January 2016 , pp. 91-96 [cf. en PDF]

En daarin komt geen enkele verwijzing naar Spinoza voor.