In
vervolg op ‘t vorig blog zie ik aanleiding om het hier over de enigszins
aparte Spinoza-studie van Graeme Hunter te hebben.
Graeme
Hunter is a professor of philosophy at the University of Ottawa in Ottawa,
Ontario. He is a historian of philosophy who publishes for the most part on
philosophers of the Early Modern Period. His latest book (2012 and 2013) is on
Pascal. He has also written or edited books on Spinoza and Leibniz and is
currently doing research toward a book on Descartes. [Cf.]
Hij
schrijft veel artikelen in Touchstone, A
Journal of Mere Christianity [cf.],
en op basis van zijn werk stelde J. Martin Bac vast: “Hunter interprets Spinoza
as a radical Christian.” [1]
Daarmee wordt zijn werk wat mij betreft niet afgeserveerd – ik krijg de indruk
dat hij een zinvolle kijk toevoegt aan de tegenwoordig dominante kijk op
Spinoza (als atheïst, secularist), maar hij heeft de neiging Spinoza enigszins
scheef te lezen.
Het
boek dat hij over Spinoza redigeerde was Spinoza. The Enduring
Questions, waarover
het vorige blog ging.
Op
het 5e hoofdstuk, Manfred Walther, Spinoza's Critique of Miracles: A
Miracle of Criticism? pp. 100-112 in Spinoza. The Enduring
Questions ging de editor tien jaar
later in, in
Graeme Hunter, “Spinoza on Miracles”, International Journal for Philosophy of
Religion 56 (2004), p. 41-51. [ cf & PDF]
Tussen haakjes: weer tien jaar later ging Herman De
Dijn nog eens op beide essays in:
Herman De Dijn, “Miracles and the distinction between
philosophy and theology”, in: Quentin Landenne & Tristan Storme (eds.), L’actualité du Tractatus de Spinoza et la
question théologico-politique. Bruxelles, Editions de l’Université de
Bruxelles, 2014, p. 93-103. [[PDF]
Graeme Hunter, "Spinoza: A Radical Protestant?" In: Elmar J. Kremer & Michael J. Latzer (Eds.), The Problem of Evil in Early Modern
Philosophy (2001) pp. 49-65. Cf. daarover blog van 25 juli 2017 “Spinoza over goed en kwaad.”
Dit thema heeft hij nog eens verder uitgewerkt in wat
als zijn hoofdwerk over Spinoza kan worden beschouwd:
Graeme
Hunter, Radical Protestantism in
Spinoza’s Thought. Routledge, January 28, 2005 – books.google
Spinoza is praised as a father of atheism, a precursor
of the Enlightenment, an 'anti-theologian' and a father of political liberalism.
When the religious dimension of Spinoza's thought cannot be ignored, it is
usually dismissed as some form of mysticism or pantheism. This book explores
the positive references to Christianity presented throughout Spinoza's works,
focusing particularly on the Tractatus Theologico-politicus. Arguing that
advocates of the anti-Christian or un-Christian Spinoza fail to look beyond
Spinoza's ethics, which has the least to say about Christianity, Graeme Hunter
offers a fresh interpretation of Spinoza's most important works and his
philosophical and religious thought. While there is no evidence that Spinoza
became a Christian in any formal sense, Hunter argues that his aim was neither
to be heretical nor atheistic, but rather to effect a radical reform of
Christianity and a return to simple Biblical practices. This book presents a
unique contribution to current debate for students and specialist scholars in
philosophy of religion, the history of philosophy and early modern history. [Amazon]
Ook is er
een review door Yitzhak Y. Melamed in: Journal
of the History of Philosophy, Volume 45, Number 2, April 2007, pp. 333-334
[ProjectMuse; PDF op academia.edu] – lezing eveneens aanbevolen.
Ook Miriam
van Reijen gaf een review In: Boletín de
bibliografía Spinozista 8. In: Anales
del Seminario de Historia de la filosofía 23 (2006), 346-347 [cf. maar daar kun je niet zo bijkomen]
Hij vatte
alles nog eens samen in:
Graeme
Hunter, “Spinoza on Character and Community.” In: The Conrad Grebel Review 25, no. 3 (Fall 2007). O.a. ook daarin over
“Views of Spinoza’s Attitude to Christianity, “ [cf. html]
Sindsdien
heeft hij niets meer over Spinoza geschreven en hield hij zich meer met Pascal
en Descartes bezig.
[1] J. Martin Bac, Perfect
Will Theology: Divine Agency in Reformed Scholasticism as Against Suárez,
Episcopius, Descartes, and Spinoza. BRILL, 2010, citaat p. 263 en 287 – books.google
Geen opmerkingen:
Een reactie posten