Elsa Morante (1912-1985) Italiaanse dichteres zag #Spinoza's werk als een verborgen schat

Elsa Morante – Giorgio Agamben – Spinoza

Het was vooral Agamden die met haar bevriend was en haar Ethica-exemplaar in bezit kreeg, die daarop wees. Ik kom hierop terug. Eerst iets over haar uit wikipedia:

Elsa Morante, als joodse geboren in Rome, woonde daar haar hele leven met een onderbreking aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Ze begon in de jaren dertig met het schrijven van korte verhalen en publiceerde haar eerste boek, de verhalenbundel Il Gioco Segreto, in 1941. In dat jaar trouwde ze met de joodse cineast en schrijver Alberto Moravia. Aan het einde van de oorlog vluchtten ze beiden vanwege de jodenvervolging naar het zuidelijke platteland van Italië.

Morante werd gezien als een onorthodoxe Italiaans auteur die tegen vele heilige huisjes schopte. In haar beroemdste roman La Storia (1974) in het Nederlands vertaald als De Geschiedenis, laakt ze de ideologieën van haar landgenoten tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Haar laatste roman, Aracoeli, verscheen in 1982, drie jaar voor haar dood. [cf. wiki]

Haar Spinozisme

Daar is e.e.a. over te zeggen, maar ik documenteer hier alleen de bronnen die daarover gaan en ga daaruit geen samenvatting samenstellen. De belangrijkste is wel de volgende:

Op 2 mei 2012 gaf Cristina Santinelli in het kader van 't SEMINAIRE DE RECHERCHE SUR SPINOZA aan de Université Paris I Panthéon-Sorbonne georganiseerd werd door Chantal Jaquet, Pascal Sévérac en Ariel Suhamy met als thema: "SPINOZA PERSONNAGE LITTERAIRE" [cf.]. een lezing over » "La fête du trésor caché". Spinoza dans la poétique d’Elsa Morante.« Een bewerking van die lezing verscheen eerst in het Italiaans:

• Cristina SANTINELLI, Poetica della "festa" e filosofia della "gioia". Elsa Morante e Spinoza. In: LA CULTURA, 2012 [Cf.] Daarna in het Frans

• Cristina SANTINELLI: "La fête du trésor caché". Spinoza dans la poétique d’Elsa Morante. In: philonsorbonne 2013 Année 2012-2013 [geheel te lezen – als html en als PDF]. Het is uitgebreid en gedegen artikel dat ik hier alleen maar documenteer.

De andere belangrijke bron is Giorgio Agamben. De aanleiding voor dit blog is het feit dat iemand op 14 sep. 2018 met bovenstaande foto en het bijschrift “Giorgio Agamben - Elsa Morante – Spinoza” naar Youtube de audio bracht van Agamden's bijdrage op de »Convegno [conferentie] "Elsa Morante", 1993 «, die geheel op Radio Radicale was uitgezonden [cf.]. Ik kan dat niet verstaan, maar vermoed dat het grotendeels dezelfde inhoud gehad zal hebben als het hoofdstuk van hem dat ik hieronder zal noemen en insluiten.  

Wel aardig is om kennis te maken met het korte hoofdstukje "Kafka's destruction of paradise” – books.google – in Anke Snoek, Agamben's Joyful Kafka: Finding Freedom Beyond Subordination [Bloomsbury Publishing USA, 2012 - 160 pagina's]. Ik wilde die tekst aanvankelijk in dit blog insluiten, daar zij heel helder ingaat op hoe Agamden over Morante schrijft. Ik doe dat echter niet, daar ik de Engelse vertaling van Agamdens tekst tegenkwam, te weten

“The Celebration of the Hidden Treasure” [p. 102] in: Giorgio Agamben, The End of the Poem: Studies in Poetics [Transl. by Daniel Heller-Roazen. Stanford University Press, 1999 - 148 pagina's – books.google]. Op twee bladzijden (106-7) na is het interessante hoofdstuk in z’n geheel te lezen. Ook dit leg ik alleen maar vast, waarbij ik dat hoofdstuk hier binnenhaal

Hier Morante's 'kruis' met aan de top Spinoza, waarover  Agamden en ook Cristina Santinelli het hebben:

Tot slot verwijs ik nog naar deze tekst over Agamden en Spinoza in:

 Adam Kotsko & Carlo Salzani (Eds.), Agamben's Philosophical Lineage. Edinburgh University Press, sept. 2017. Het bevat tientallen hoofdstukken, waarin per filosoof de relatie die Agamden met die filosoof heeft uiteen wordt gezet. Jeffrey Bernstein heeft het hoofdstuk dat hij bijdroeg, Chapter 21. “Baruch Spinoza,” op academia.edu geplaatst.