Paul Goodman was
een Amerikaanse roman- en toneelschrijver, dichter, literair criticus en
psychotherapeut, vooral bekend als sociaal criticus en anarchistisch filosoof.
Hij was een linkse activist in de 1960-iger jaren en een regelmatig geciteerde
inspiratiebron voor de studentenbeweging in die tijd.
Paul Goodman’s Growing Up Absurd. Problems of Youth in the Organized Society [1960] – zijn verdediging a.h.w. van de Amerikaanse jongeren die de
absurditeit van de samenleving ervaren, maar niet kunnen verklaren - heb ik
tijdens mijn studie met interesse gelezen. Hij bleef vooral kritisch schrijven over
educatie op alle niveaus. “Dropping-out” zag hij als een gezonde reactie. Zijn
critici zagen hem als een romantische dromer en een anti-intellectueel.
Deze progressieve Amerikaans schrijver die
ook dichtte was een van de weinigen die de opstandige studenten in de 1960-iger
jaren nog vertrouwden. George Steiner schreef: "Goodman's is about the
only American voice that young English pacifists and nuclear disarmers find
convincing." En Richard Kostelanetz schreef: “Students see him "as
the prophet and exemplar of a free life in a bureaucratic society," [Cf. Poetry
Foundation cf. wikipedia]. Van ver voor die tijd is zijn
gedicht “Little Ode” dat in aug. 1950 in het magazine Poetry verscheen [Cf.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten