Frans W. Saris bespreekt Kees Schuyts boek over #Spinoza en het Peirce-boek dat hij samenstelde en vertaalde

Vandaag verscheen het artikel van

Frans W. Saris, “Lessen in spinozisme en pragmatisme.” In: De Nederlandse Boekengids, 4 maart 2019 [Cf.]

Lead text: “Fysicus, bestuurder en essayist Frans W. Saris leest Kees Schuyts recente werken over Spinoza en de Pragmatici, en gaat op zoek naar aanknopingspunten voor een filosofie voor de eenentwintigste eeuw. Vertrekkend vanuit Spinoza’s ‘God, ofwel de Natuur’ komt hij via de ideeën over feiten en vooruitgang van Charles S. Peirce en William James tot een voorstel.” Frans W. Saris bespreekt Kees Schuyts boek over #Spinoza en het boek dat hij van Charles S. Peirce samenstelde en vertaalde

 

Saris bespreekt dus deze boeken: Kees Schuyt: Spinoza en de vreugde van het inzicht (Balans, 2017) en Charles Sanders Peirce, Lessen in pragmatisme. Samensteller en vertaler Kees Schuyt (Boom, 2017) en voegt daar, zoals uit de lead text al bleek, een interessante eigen beschouwing aan toe.

Ik citeer zijn slotalinea:

Als we de natuur God noemen, dan drukt dat het allesomvattende mysterie van de natuur uit. Het idee dat wij, ook wij fysici, de natuur waarvan wij deel uitmaken nooit helemaal zullen kunnen begrijpen, omdat we er middenin staan en ons mensen de ‘God’s eye view’ niet gegeven is. Is Spinoza’s concept van God niet de manier om het wonderbaarlijke onder woorden te brengen, om een zeker ontzag en eerbied voor de Natuur weer een plaats te geven in onze taal en daarmee ons bewustzijn? Want het is precies dat ontzag dat bij de eenentwintigste-eeuwse mens, de homo economicus, nu zo levensbedreigend gemist wordt.

Ik vind jammer dat Schuyt in zijn Peirce-boek niet gekozen heeft voor teksten van Peirce over Spinoza, dan zouden die boeken nóg meer op elkaar betrokken zijn (althans ik hoor daar niets over).

In mijn blog van 29-05-2013: » Charles S. Peirce (1839 - 1914) achtte de 'geometrische orde' van de Ethica "merely a veil over the living thought" « kon ik met behulp van studies van Shannon Dea op een interessant aspect van Peirce’s denken wijzen. Ik verwijs tenslotte nog naar

Jonathan Beever & Vernon Cisney, "All Things in Mind: Panpsychist Elements in Spinoza, Deleuze, and Peirce." In: Biosemiotics, Vol. 6, December, 2013 [cf. PDF]