Hasana Sharp’s “Spinoza and the Politics of Renaturalization” op internet

Zes dagen geleden verscheen het artikel van

Hasana Sharp, “Spinoza and the possibilities for radical climate ethics.” In: Dialogues in Human Geography Vol 7, Issue 2, 2017 [cf.]. Een reactie op een artikel van Susan M. Ruddick in hetzelfde tijdschrift: “Rethinking the subject, reimagining worlds.“

Gisteren al bracht Karel D’huyvetters er de Nederlandse vertaling van [cf. hier]. Veel inhoud heeft het niet; ik ben er dan ook niet erg van onder de indruk. Na de onttroning van de mens als uitzonderlijke variant van de natuur, wil ze op zoek naar een anti-antropocentrische ethiek – verdergaand dan die bij Spinoza te vinden is. Spinoza ontmantelde dan wel de metafysische prioriteit die mensen zich toegeschreven hadden. Hij verbrak de grondvesten van het menselijk exceptionalisme en van de gewaande superioriteit van de menselijke soort, maar hij pleitte er niet voor om menselijke belangen in evenwicht te brengen met die van niet-menselijke wezens (E4p35s). Hij had op zijn beurt volgens Sharp toch nog teveel exclusieve aandacht voor de mens en de menselijke soort. De hedendaagse antropogene ecologische verwoesting vraagt echter een ecologische ethiek, waarbij Spinoza wel onze leermeester kan zijn, maar op welk terrein we het meeste nog zelf moeten uitvinden.

Misschien kan men beter bij het begin beginnen: haar zes jaar geleden verschenen veel geprezen boek dat inmiddels op internet is te vinden:

Hasana Sharp, Spinoza and the Politics of Renaturalization. University Of Chicago Press, 2011 [PDF]

Blurb. There have been many Spinozas over the centuries: atheist, romantic pantheist, great thinker of the multitude, advocate of the liberated individual, and rigorous rationalist. The common thread connecting all of these clashing perspectives is Spinoza’s naturalism, the idea that humanity is part of nature, not above it.

In this sophisticated new interpretation of Spinoza’s iconoclastic philosophy, Hasana Sharp draws on his uncompromising naturalism to rethink human agency, ethics, and political practice. Sharp uses Spinoza to outline a practical wisdom of “renaturalization,” showing how ideas, actions, and institutions are never merely products of human intention or design, but outcomes of the complex relationships among natural forces beyond our control. This lack of a metaphysical or moral division between humanity and the rest of nature, Sharp contends, can provide the basis for an ethical and political practice free from the tendency to view ourselves as either gods or beasts.

Sharp’s groundbreaking argument critically engages with important contemporary thinkers—including deep ecologists, feminists, and race and critical theorists—making Spinoza and the Politics of Renaturalization vital for a wide range of scholars.

Cf het review van Benjamin Aldes Wurgaft, Three Contemporary Spinozas. In The Los Angeles Review of Books, 18 april 2015

Cf. het review van Dave Mesing, in: PARRHESIA NUMBER 16 • 2013 • 106-111 [PDF]