Stuart Hampshire (1914 - 2004) paste #Spinoza toe

Toen ik aan het eind van het blog van 2 juli 2018 over de Spinoza-studie van Benedict Rumbold, de opmerking maakte dat die Ethica-studie bij hem kennelijk volstrekt los stond van z'n eigenlijke werk op het punt van de Ethiek, had ik Stuart Newton Hampshire in mijn achterhoofd als verborgen voorbeeld van iemand bij wie dat heel anders het geval was. Dat wil ik hier graag uit het verborgene halen.

Over hem had ik op 19-07-2011 het blog: “Stuart Newton Hampshire (1914 - 2004) verloor met het ouder worden zijn greep op Spinoza”, waarin ik uitgebreid op het Spinoza-werk van Stuart Hampshire inging. Ik was toen vooral getroffen door de impact die een kritische opmerking van H.A. Wilson op hem had gehad. [In een blog van vijf jaar later, 21-07-2016: “Stuart Hampshire (1914 - 2004) een aanvulling,” kwam ik met aanvullende informatie - in méér blogs trouwens].

Hampshire hoeft hier geen verdere introductie. Uit het artikel van P. M. S. Hacker, "Thought and Action: A Tribute to Stuart Hampshire," [in: Philosophy, Vol. 80, No. 312 (Apr., 2005), pp. 175-197, cf. Jstor] haal ik deze passage:

“In 1950 he [Stuart Hampshire] became a Fellow of New College. It was while he was there that he published his first book Spinoza (1951) in the Pelican series in philosophy edited by Ayer. It was a lucid exposition of one of the most difficult of philosophers, and was well received. Spinoza's philosophy provided the inspiration for much of Hampshire's subsequent work, both in its conception of the obligations of philosophical reflection, and in its conception of human freedom which Hampshire was to develop.” [Vet  van mij, S.V.]

In 1972 publiceerde Stuart Hampshire Morality and Pessimism, de zgn. Leslie Stephen lecture die hij gaf aan de University of Cambridge, en die werd uitgegeven door de Cambridge University Press, London, 1972.

Het werd als eerste hoofdstuk, "Morality and Pessimism," opgenomen in zijn

Stuart Hampshire (Ed.), Public and Private Morality [Cambridge University Press, 1978 – books.google], waarin verder bijdragen van T.M. Scanlon, Bernard Williams, Thomas Nagel en Roald Dworkin.

Na een lange uiteenzetting in dat hoofdstuk over o.a. waarden en verboden die een bepaalde manier van leven mogelijk willen maken, waarbij hij zich tussendoor verzet tegen claims van het utilitarisme, komt hij met: om te kunnen beslissen tussen met elkaar strijdige moraliteiten moet je een manier van filosofisch redeneren vinden, en dan schrijft hij dit [p. 21 en 22]:

[En ik haal dat hier dus aan, daar het een fraai voorbeeld is van “toepassen van Spinoza.”]

 

Voor nog zo’n voorbeeld, zie

Stuart Hampshire, "Justice Is Conflict: The Soul and the City." THE TANNER LECTURES ON HUMAN VALUES, Delivered at Harvard University, October 30-31, 1996 [PDF]

* * *

Fact check inzake Stuart Hampshire’s portret

Het volgende heeft niets meer te maken met Spinoza, maar dit moet ik hier even kwijt. Bij het maken van dit blog, merkte ik dat een foto van een andere Stuart Hampshire gebruikt was, notabene bij het maken van een In Memoriam, voor deze Spinoza Scholar.
Er bestaat n.l. nog een andere Prof. Stuart Hampshire, n.l. aan de Faculty of Science & Engineering, University of Limerick [research: Fabrication and Properties of porous ceramics, especially non-oxide materials. Cf.]

Op 19 juni 2004 had Lourdes Gómez in El Pais een “Necrológica: Sir Stuart Hampshire, filósofo de Oxford” – met daarbij de foto van die andere (nog levende) Prof. Stuart Hampshire. [Cf.]

Als zo’n pseudo ‘fact’ op internet is verschenen, kun je er donder op zeggen dat ’t verder wordt verspreid. En zo gebeurde op 3 dec. 2010 op ’t blog "Skepticism, Properly Applied. Criticism is not uncivil." Enfin, dit zal nog wel eens vaker gebeuren.

Enfin, daar wilde ik even op wijzen.