#Spinoza en het ecologisch denken - een kritiek op Arne Naess

In het verlengde van de VHS Spinoza-zomerweek 2019 over "Spinoza en het ecologische denken" [cf. blog]  (die ik niet heb kunnen bijwonen), lijkt het me wel aardig nog te wijzen op het artikel dat de schrijfster onlangs naar academia.edu bracht:

Juliana Merçon, ENVIRONMENTAL ETHICS AND SPINOZA'S CRITIQUE OF ANTHROPOCENTRISM. In: ETHICA |  Rio de Janeiro, Vol 18, N.2 (2011), p. 161-173 - cf. academia.edu


ABSTRACT
The philosophy of Benedictus de Spinoza (1632-1677) has provided contemporary environmental ethicists with invaluable inspiration. Scholars such as Arne Naess, for instance, have used Spinoza’s resolute critique of anthropocentrism as a theoretical basis for the formulation of an eco-centric ethics. In this paper I argue that Naess’ appropriation of Spinoza’s philosophy in order to justify that the non-human are depository of ‘intrinsic value’ contains problems. My main objective is to elucidate the sense in which Spinoza’s critique of anthropocentrism does not contradict a strongly human centred ethical view.