Jasper Geurink’s Master-bijdrage over #Spinoza’s parallelisme en de Idea Dei

Graag wijs ik op het uitdagende stuk – dat sommige bezoekers van dit blog zal interesseren - van

Jasper Geurink, Spinoza's parallelism and the idea of God. Discussion on the Idea Dei (Idea of God) and different kinds of parallelism in Part II of the Ethics. Master Course, Martin Lenz (RUG). Geplaatst op academia.edu.

Om hier duidelijk te maken waar het over gaat, citeer ik zijn

Conclusion: “In this essay we first encountered the hypothesis of Yitzhak Melamed that EIIP7 and the scholium develop two different kinds of parallelism; first the Inter-Attribute Parallelism (IAP) and second the Ideas-Things Parallelism (ITP). The first seems to be both an isomor- phic form of parallelism and one where there is an identity of the different modes of the at-tributes. In contrast with the IAP, which is a ‘blind’ parallelism, the ITP is representational; ideas are about their objects. The ITP is also isomorphic. But in contrast with the IAP, the ITP does not support an identity reading of the relation between an idea and its object, since the idea of God is a mode and therefore cannot be identical with Substance (its object). Alex Silverman agrees with Melamed here and mentions some quite convincing passages -for in-stance EIIP5Dem  –  that seem to indicate that an idea is always a mode. Nevertheless, by some textual exegesis of EIIP3S and EIIP1S I uncovered some promising passages that seem to suggest that the idea of God is identical with its object; God is both subject and object of his thinking. Or, as Spinoza put it in EIIP7S God, his intellect and what he understands are one and the same. And although this identification of the idea of God with its object supports the identity reading of the ITP, I am not entirely convinced it is the right one, since the evi-dence of Melamed and especially Silverman seems quite solid.”

Geurink behandelt twee artikelen:

● Melamed, Yitzhak M., ‘Spinoza’s metaphysics of thought: parallelisms and the multifaceted structure of ideas’, Philosophy and Phenomenological Research Vol LXXXVI No.3 (2013), 636-683. Dat is te vinden op Melamed’s academia.edu-pagina.

● Alexander Silverman, ‘The nature and scope of Spinoza’s “One and the same” relation’. . Res Philosophica, Vol.94, No.4 (2017) 535-554. Het werd wel genoemd, maar niet geüpload naar Silverman’s academia.edu-pagina (en is ook elders niet 'gratis' te vinden). Wel geeft hij ervan dit

Abstract: I argue that we should rethink the nature and scope of Spinoza’s “one and the same” relation. Contrary to the standard reading, the nature of this relation is not identity but a union, and its scope includes all idea-object pairs, even God and the idea of God. A crucial reason we should adopt this dual picture is that the idea of God must be one and the same as something found when Nature is conceived under each of the other attributes. If “one and the same” is interpreted as a relation of identity, this requirement cannot be met. However, maintaining that God and the idea of God are one and the same not only fulfills this requirement, but also is independently motivated. I also briefly consider how the thesis that God and the idea of God are one and the same affords us with positive insights concerning the nature of this relation.

 En passant vermeld ik hier nog dat Henk Keizer en ik op het blog van 22-02-2017: "Kunnen God en de Idee van God één en hetzelfde ding zijn?" n.a.v. de aankondiging van Silverman's artikel -  vooruitlopend op de komst van dat artikel - alvast een hele discussie voerden. Ik heb sindsdien dat artikel nog niet in handen gehad.

Ik merk op dat Geurink ‘attributes’ ziet als: “the essences of God,” maar dit speelt in zijn betoog verder geen fundamentele rol. Voorts merk ik op dat hij aan substantie en modi “different ontological statuses” toekent, waar ook wel anders overgedacht wordt. Maar het opmerkelijkste waar ik op wil wijzen, is op wat hij doet met het volgende citaat op blz. 3

EIIP7S: “ […] Some of the Hebrews seem to have seen this, as if through a cloud, when they maintained that God, God’s intellect and the things understood by him are one and the same (Deum, Dei intellectum, resque ab ipso intellectas unum, et idem esse […]” ; emphasis mine.

Hij maakt het vetgedrukte tot een uitspraak van Spinoza zelf die hij meermaals in zijn argumentatie laat terugkomen en in zijn betoog een belangrijke rol laat spelen, maar hij geeft geen enkele aandacht aan wat Spinoza zou bedoelen met “as if through a cloud” [quasi per nebulam]. Daar zou een heel betoog aan te wijden zijn - wat ik hier niet doe. Alleen geef ik aan dat Spinoza zich er in zekere mate in kan vinden, maar er een eigen uitleg aan geeft (een andere dan degenen die hij citeert). Bij het duiden ervan speelt zijn betoog in 1/17s een cruciale rol.

* * *

Ik wijs op deze titel van 
Sean Winkler, "Parallelism and the Idea of God in Spinoza's System." In: Idealistic Studies, online on April 11, 2019
Ik ken de inhoud van het artikel niet, maar de titels komen erg met elkaar overheen.