Spelen met #Spinoza

Spinoza knipoogt

2014

 

Sleeping Spinoza, Rebecca Wotzko, 3 juni 2009

 

Smiling Spinoza, Rebecca Wotzko, 3 juni 2009

 

Rachel Baes, Les Tics de Spinoza (L'Etique)

ou cogitata metaphysica. 1967.

Canvas, 81 × 65 cm. Private collection.

 

'Spinoza: le philosophe de la joie'

illustratie in Spinoza-special van Le Point 12 juli 2007 [PDF]
 

Portret van Spinoza langs de Spinozaweg in Rotterdam [NRC 22 juni 2012]

Han Kerckhoffs speelt Spinoza. Foto Phile Deprez

Nog een paar plaatsen beschikbaar voor Symposium van #Spinoza Kring Soest: “Het Leven als ketter in de 17e eeuw”

Zoals ik eerder meldde, organiseert de Spinoza Kring Soest bij gelegenheid van zijn 1e lustrumviering én vanwege het feit dat in 2019 Adriaan Koerbagh 350 jaar geleden stierf in het Willige Rasphuys, op zaterdag 9 maart 2019 een symposium: “Het Leven als ketter in de 17e eeuw.”

Ik vernam dat er nog een paar plaatsen beschikbaar zijn.

Zie voor programma en aanmelding het blog van 8 november 2018

Zie voor interview met Gonny Pasman-Sakkers in de Soester Courant het blog van 25 februari 2019

Zie voor radio-interview met Gonny Pasman-Sakkers het blog van 27 februari 2019

Norman O. Brown (1913 – 2002) had ook in zijn laatste boek veel over #Spinoza

Nadat ik een eerste blog had over Norman O. Brown en zijn Life Against Death, bracht ik in een tweede blog zijn teksten in dat boek over Spinoza (in vergelijking met Freud). Hier gaat het over zijn laatste werk, waarin eveneens veel Spinoza voorkomt:

Norman O. Brown, Apocalypse and/or Metamorphosis. University of California Press, 1992 - 250 pages – books.google

De uitgever over dit werk: “Here is the final volume of Norman O. Brown's trilogy on civilization and its discontents, on humanity's long struggle to master its instincts and the perils that attend that denial of human nature. Following on his famous books Life Against Death and Love's Body, this collection of eleven essays brings Brown's thinking up to 1990 and the fall of Communism in Eastern Europe.
Brown writes that "the prophetic tradition is an attempt to give direction to the social structure precipitated by the urban revolution; to resolve its inherent contradictions; to put an end to its injustice, inequality, anomie, the state of war . . . that has been its history from start to finish." Affiliating himself with prophets from Muhammad to Blake and Emerson, Brown offers further meditations on what's wrong with Western civilization and what we might do about it. Thus the duality in his title: crisis and the hope for change. In pieces both poetic and philosophical, Brown's attention ranges over Greek mythology, Islam, Spinoza, and Finnegan's Wake. The collection includes an autobiographical essay musing on Brown's own intellectual development. The final piece, "Dionysus in 1990," draws on Freud and the work of Georges Bataille to link the recent changes in the world's economies with mankind's primordial drive to accumulation, waste, and death.

Met veel Spinoza:

Gonny Pasman-Sakkers vandaag op GolfbrekerRadio over #Spinoza en ’t lustrum van Spinozakring Soest

Uitzending van de Golfbreker (voor luisteraars in Amersfoort, Leusden, Bunschoten, Soest en omgeving) van woensdag 27 febr. 2019 - programma: "actueel woensdag, 2e uur" [cf.]

even “doorspoelen” naar 27:50 min.

De afbeelding is een uitsnede uit de Soester Courant die haar interviewde. Dat stuk bracht ik in het blog van 25 febr. 2019.

De Duitse #Spinoza bibliografie heeft dit artikel nog niet

Norman O. Brown - grepen uit zijn “Life Against Death” over #Spinoza

 

Vervolg op het blog van 26 sept. over Norman O. Brown en zijn
Norman O. Brown, Life Against Death. The Psychoanalytical Meaning of History. Wesleyan University Press, 1959; 2nd edition 1985 [with introduction by Christopher Lasch)- 387 pages. Hier het PDF van de 2nd edition!

In drie hoofdstukken heeft Brown stukken tekst waarin hij Freud en Spinoza vergelijkt, n.l. in de hoofdstukken 4, 9 en 16. Ik geef daartoe eerst de inhoudsopgave, en vervolgens de betreffende teksten. [De nummers der eindnoten wel meegenomen, maar die eindnoten zelf niet; daarvoor verwijs ik naar het boek]. 

CONTENTS Introduction to the Second Edition, by Christopher Lasch vii Acknowledgments xv Preface xvii Part One: The Problem I The Disease Called Man 3 II Neurosis and History 11 Part Two: Eros III Sexuality and Childhood 23 IV The Self and the Other: Narcissus 40 V Art and Eros 55 VI Language and Eros 68 Part Three: Death VII Instinctual Dualism and Instinctual Dialectics 77 VIII Death, Time, and Eternity 87 IX Death and Childhood 110 Part Four: Sublimation X The Ambiguities of Sublimation 137

XI Couch and Culture 145 XII Apollo and Dionysus 157 Part Five: Studies in Anality XIII The Excremental Vision 179 XIV The Protestant Era 202 XV Filthy Lucre 234 Rationality and Irrationality Sacred and Secular Utility and Uselessness Owe and Ought Time is Money Giving and Taking The City Sublime Immortality The Human Body Excrement Part Six: The Way Out XVI The Resurrection of the Body 307 Reference Notes 323 Bibliography 351 Index 361

4 april 2019 in Marseille conferentie met Henri Atlan « #Spinoza et la biologie actuelle »

Job Koelewijn’s “The Nursery Piece” van zand op kopieën van #Spinoza’s Ethica nu in Museum Singer Laren

Via deze tweet zag ik dat het kunstwerk van Job Koelewijn, The Nursery Piece, 2009 - 2010, waarover ik schreef in het blog van 11-09-2010: "Job Koelewijn's Spinoza-kunstprojecten," ooit is aangeschaft door de Rabo Bank, dus deel uitmaakt van de Rabo Kunstcollectie en momenteel een blikvanger is in

“Out of Office” – de tentoonstelling in het Museum Singer Laren met “Kunstschatten uit bedrijven," die loopt van 11 dec. tot en met 7 apr. 2019. [Cf. en cf.].

 

The Nursery Piece van Job Koelewijn, 2009 - 2010  (foto Peter Tijhuis)
zand, pigment, eucalyptus en kopieën van Spinoza's Ethica, circa. 500 x 400 cm

 

 

“Met het Mes op Tafel” had een simpele vraag over #Spinoza

De deelnemers van vandaag, dinsdag 26 febr. 2019: hr. Van Kampen, mw. Hooghof, hr. Straathof.

De tweede vraag in het MAX-programma was: “uit welk land kwamen de ouders van Spinoza?”
Twee kandidaten wisten het niet. Wat hier wordt vastgelegd…

Masterclass aan de Johns Hopkins University in mei 2019 over Pantheism in Rabbinic Thought – daarin ook over #Spinoza

Gershom Scholem (1897–1982) was a towering scholar of Jewish mysticism.
He published over 40 books and nearly 700 articles, and was part of
a distinguished group of German-Jewish intellectuals
who placed their faith in Zionism;
Scholem immigrated to Palestine in 1923,
changed his name from Gerhard to Gershom,
and helped shape the intellectual scene in Israel.
But he was far more than a scholar of Kabbalah
or a mentor to generations of scholars in Jewish studies. [Cf.]

Ferdie Fluitsma wees mij op de pagina van Yitzhak Melamed op academia.edu waarin te lezen is dat hij en professor Jonathan Garb van de Hebrew University of Jerusalem van 6-10 mei 2019 een Masterclass gaan geven aan de Johns Hopkins University over Pantheism in Rabbinic Thought  (1200-1970).

The class will be taught jointly by Professor Jonathan Garb, the Gershom Scholem Chair in Kabbalah, (Hebrew University of Jerusalem) and Yitzhak Y. Melamed (Johns Hopkins University). Professor Garb is a leading world scholar of early modern and modern Kabbalah, and Yitzhak Melamed is a scholar of early modern and medieval philosophy.

Contrary to the widespread perception that pantheism has been considered heresy in the “Judeo-Christian Tradition,” we argue that the identification of God with nature was a common and fully legitimate view within Rabbinic Judaism which was only rarely attacked as unorthodox or heretic.  We intend to study together medieval and early modern Rabbinic and Jewish- philosophical texts addressing pantheism (and panentheism). Among the authors to be discussed are Moshe of Taku, Maimonides, Ibn Gabirol, Abraham ibn Ezra, Abraham Abulafia, Moshe Cordovero, Hayim Vital,  Abraham Cohen de Herrera, Benedict de Spinoza, Georg Wachter, Zvi Hirsch Ashkenazi, David Nieto, Yosef Irgas and Immanuel Hai Ricci. 

The class will meet for five days (4 hours daily). A small number of grants will be available to cover lodging. For further information and to reserve a spot in the workshop, please contact Yitzhak Melamed (ymelame1@jhu.edu).

Jammer dat de Johns Hopkins University zo ver van hier ligt…

Vandaag verschijnt Jeroen Linssen’s “Hebzucht”, waarin ook over #Spinoza ?

Volledige titel:

Jeroen Linssen, Hebzucht. Een filosofische geschiedenis van de inhaligheid. Uitgeverij Vantilt, 26 febr. 2019 - 340 pagina’s – inkijk op issuu

In het afgelopen decennium stond de hebzucht in het middelpunt van de belangstelling. Alom werd zij beschouwd als de oorzaak van de financiële ineenstorting en de economische crisis die daarop volgde. Toch moest ze tegelijk haar nut bewijzen en de kwakkelende economie uit het slop trekken.

Hebzucht was de oorzaak van de ziekte, maar ook het medicijn. Deze curieuze ambiguïteit heeft ontegenzeglijk historische wortels. In de afgelopen duizend jaar is de kritiek op het kwaad van de hebzucht nooit verstomd, maar geleidelijk kwam er wel meer oog voor de nuttige werking ervan. Hebzucht ontsluit de ontwikkeling van het filosofisch denken over inhaligheid in het voorbije millennium: van de worsteling bij Thomas van Aquino, Poggio Bracciolini en Thomas More, via de ontdekking van de weldaden bij Bernard Mandeville en Adam Smith, tot aan de hedendaagse normalisering en problematisering van de hebzucht. Met dit boek biedt Jeroen Linssen inzicht in de achtergronden van de huidige tweeslachtige benadering van hebzucht.

Margreet Vermeulen gaf in de Volkskrant van 14 september 2018 al uitgebreid aandacht aan de visie van Linsen. Vanavond geeft Linssen een lezing over zijn boek aan de Radboud Universiteit / Radboud Reflects (is al uitverkocht, cf.). Eerder was er op RU al een aankondiging en korte van het boek. Op 18 april 2013 organiseerde ‘t Soeterbeeck Programma een dubbelcollege door filosofen Cees Leijenhorst en Jeroen Linssen over hebzucht [ik haal het aan ’t eind van dit blog naar binnen].

Norman O. Brown (1913 – 2002) – “Life Against Death” – zette in zijn maatschappijanalyse #Spinoza in

Even had ik overwogen om dit blog over Norman O. Brown en zijn ‘cultboek’ Life Against Death, op te nemen in mijn recente serie “Spinozisme over leven, dood en zelfdoding bij Spinoza”, maar besloot dat ik toch beter een apart blog over deze cultuur- en moraalfilosoof en zijn studie van Spinoza kon maken. Het worden er trouwens meer dan één.

Norman O. Brown was Professor of Humanities, en vervolgens Emeritus, aan de University of California, Santa Cruz. Hij werd vooral bekend om zijn

Norman O. Brown, Life Against Death. The Psychoanalytical Meaning of History. Wesleyan University Press, 1959; 2nd edition 1985 [with introduction by Christopher Lasch)- 387 pages. Hier het PDF van de 2nd edition!

Abstract: Psychoanalysis is presented as the missing link between the modern movements in poetry, politics, philosophy, and anthropology. A teleological view of man and society is taken with psychoanalytic theory as the only medium available through which man may achieve his destiny. The author succinctly states the thesis of his work as follows: "to renew psychoanalysis, and through psychoanalysis to renew thought on the nature and destiny of man." [Cf.]

“A shocking and extreme interpretation of the father of psychoanalysis,” volgens Jstor, waar de hoofdstukken te zien zijn. In een volgend blog laat ik zien hoe Brown in dit boek Spinoza vergelijkt met Freud.

Hoe #Spinoza Soest op de kaart zet…

Sonja Lavaert over #Spinoza’s Tractatus Theologico-Politicus

Op zaterdag 23 februari 2019 was er te Brussel de tweede Ifese Studiedag over De Verlichting, waarop Sonja Lavaert sprak over Spinoza’s Tractatus Theologico-Politicus. [Ifese staat voor: Instituut voor Filosofische en Sociaal-wetenschappelijke Educatie]. Een dag later al werden de lezingen op Youtube geplaatst [Cf.]. Ik haal hier uiteraard alleen die van Sonja Lavaert naar binnen. Degene die de video maakte had niet zo'n kijk op een goede belichting, maar misschien wilde Sonja Lavaert zelf wel in de schaduw blijven om zo alle aandacht op Spinoza te laten vallen.

Vandaag 342 jaar geleden werd #Spinoza in de Nieuwe Kerk in Den Haag begraven

Jonathan Israel in De Radicale Verlichting: “Vier dagen later [na Spinoza’s overlijden] zocht de begrafenisstoet, bestaande uit zes rijtuigen en een groot aantal mensen, waaronder vrienden uit Amsterdam en vrij veel ‘aanzienlijke personen’, zijn weg naar de mooiste kerk van Den Haag, de Nieuwe Kerk, waar hij werd bijgezet op kosten van Riewertsz. Zoals dat gebruikelijk was in de Nederlanden, gingen vrienden en buren daarna terug naar het huis van de overledene om over hem na te praten onder het genot van enkele flessen wijn. Spinoza was niet meer. Maar zoals sommige aanwezigen die middag zullen hebben opgemerkt, of in elk geval gedacht, leefde zijn filosofie, althans voorlopig, voort in de gesprekken en de gedachten van anderen." (blz. 324)

Harry van Kruiningen maakte deze prent, waarop hij de halve stoet afbeeldde.

Harry van Kruiningen, Begrafenis-Baruch de Spinoza, 1677
breedte 238.1 cm, hoogte 36.6 cm - Amsterdam Museum - B 6178

"Ma maistresse" van Johannes Ockeghem door The Clerk's Group

Vandaag geniet ik weer zeer van het chanson (voor 3 stemmen) Ma maistresse van Johannes Ockeghem (ca 1410 - 1497), zoals het gezongen wordt door The Clerks' Group o.l.v. Edward Wickham. Ze namen dit in nov. 1997 op in de St. Andrew's Church, West Wratting, UK, en brachten het uit in 1998 op hun CD "Missa Caput - Missa Ma maistresse - 3 motets." Die CD is jammer genoeg niet een van de vijf CD’s van hun album “The Ockeghem Collection” die ik bezit.

Daarnaast bezit ik ook vele zelf gebrande CD’s van opnamen die ik - tussen zo'n 30 en 10 jaar geleden - maakte  van de Concertzender, van Radio4 en de Belgische Klara - overwegend van Vlaamse Polyfonie. Zo maakte ik in de zomer van 2001 van een uitzending van de Concertzender over “Vlaams-Hollandse Meesters 1400 – 1600,” op een HiFi-videoband opnamen die ik een paar jaar later op CD zette. In de situatie waarin ik nu verkeer, kan ik dat niet meer. Maar ik geniet nu dagelijks van een kast vol aangeschafte en zelf gebrande CD's - alsof ik dat toen voor nu deed...

Beluister hier die fraaie opname. Van het chanson zijn een tweetal andere uitvoeringen op Youtube te beluisteren (daar heet het Ma maitresse), maar die vind ik niet zo mooi gezongen als The Clerks' Group* doet.

Ma maistresse
(Ancien français)

Ma maistresse et ma plus grant amye
De mon desir la mortelle ennemye
Parfaite en biens s'onques mais le fut femme
Celle seule de qui court bruit et famme
D'estre sans per, ne vous veray je mye ?

Helas de vous bien plaindre me devroie
S'il ne vous plaist que briefment vous revoye
M'amour par qui d'aultre aimer n'ay puissance
Car sans vous voir en quelque part je soye
Tout ce que voys me desplaist et ennoye
Ne jusqu'alors je n'auray suffisance.

Incessament mon dolent cuer larmye
Doubtant qu'en vous pitie soit endormye
Qui ja ne soit ma tant amee dame
Mais s'aincy est si malheureux me clame
Que plus ne quiers vivre heure ne demye.

    Ma maistresse et ma plus grant amye
    De mon desir la mortelle ennemye
    Parfaite en biens s'onques mais le fut femme
    Celle seule de qui court bruit et famme
    D'estre sans per ne vous veray je mye.

________________
*) The Clerks' Group bestaat uit: Carys Lane (soprano), Rebecca Outram (soprano), Robin Blaze (alto), Patrick Craig (alto), William Missin (alto), James Gilchrist (tenor), Matthew Vine (tenor), Edward Wickham (bass), Jonathan Arnold (bass), Robert Macdonald (bass) - dirigent: Edward Wickham [cf. hier] - on this cd you hear mostly the male voices [cf.].

Wikipedia over Johannes Ockeghem. Cf. ook medieval.org

#Spinoza is bepaald niet alleen van Yesterday

Hedenochtend spreekt David Williams, Ph.D., Professor, Dept. of Political Science, DePaul Univ., over “Spinoza: Jew, Heretic, and Visionary.” [Cf.] Tussendoor zal opgetreden worden door violiste Elise Dalleska en het Coalesce Duo, [of Trio, Quartet, Quintet]. Daarom haal ik met dit korte stukje weer eens iets van muziek dit Spinoza-blog binnen.

Harry Austryn Wolfson (1887 - 1974) kreeg een academia-pagina, daarin uiteraard ook over #Spinoza

 

Misschien is die academia.edu-pagina voor Harry Austryn Wolfson al langer geleden aangemaakt, maar ik ontdekte hem vandaag – en misschien is hij ook wel recent, wat ik vermoed als ik zie hoe weinig er nog is aangeklikt. Daarop zijn vele artikelen van en over hem bijeengebracht: ook die uiteraard over Spinoza. O.a. zijn artikelen in Chronicon Spinozanum, waaruit ontstond zijn

Harry Austryn Wolfson, The Philosophy of Spinoza: Unfolding the Latent Processes of His Reasoning, two vols. Cambridge, MA: Harvard University Press, 1934

Tot mijn vreugde zag ik er ook zijn commentaar op het boek van David Bidney staan.

In 2015 had ik een zestal blogs over David Bidney (zie onder de links erheen)

In dat van 23-07-2015: “Hoe David Bidney’s Spinoza-boek als een bom insloeg – een intermezzo,” beschreef ik uitgebreid de kwestie die er tussen Bidney en Wolfson ws ontstaan n.a.v. Bidneys boek . Daarin noemde ik ook Wolfson’s artikel, dat ik toen nog niet op internet kon vinden:

Harry Austryn Wolfson, “A Case Study in Philosophic Research and Spinoza,” in The New Scholasticism, Vol. 14 (1940, July): 268–294. [Cf.]. Dat is nu herpubliceerd op die academia.edu.

De blogs over David Bidney

15-07-2015: Niet Kant maar Spinoza bracht een werkelijk copernicaanse revolutie

22-07-2015: David Bidney (1908 - 1987) 'a renown Spinoza scholar' die Spinoza als incoherent zag w.b. de conatus

23-07-2015: David Bidney (1908 - 1987) en de analysemethode die hij op Spinoza beweerde toe te passen

23-07-2015: Hoe David Bidney’s Spinoza-boek als een bom insloeg – een intermezzo

25-07-2015: David Bidney (1908 - 1987) over de conatus

27-07-2015: David Bidney (1908 - 1987) slotbeschouwing

 

Aparte inkttekening van #Spinoza door Lautir

 

Deze inkttekening van Spinoza werd in 2018 gemaakt door de kunstenaar die zich Lautir noemt. Meer werken van Lautir, waaronder naast tekeningen ook schilderijen, zijn te vinden op SaatchiArt. Deze Spinozatekening staat daar niet bij, want die was al ondergebracht bij Redbubble.com, waar reproducties in diverse formaten – van posters tot stickers en greeting cards, maar ook op T-shirts e.d. – te koop zijn.

Dit blog maakt daar graag reclame voor (als tegenprestatie voor het binnenhalen van die bijzondere tekening). U, bezoeker van dit Spinoza-blog, had dit vast nog niet ontdekt.
_______________
Later toegevoegd: Maar NB, elders wordt de tekening toegeschreven aan ene Fabrizio Cassetta . Cf. blog van 26 april 2019.

Robert Willis (1799–1878) deed veel meer met en voor #Spinoza

Aanvankelijk dacht ik te volstaan met de vorige twee blogs [1 en 2] als aanvulling op het blog uit 2011, waarin ik naar mijn mening zo ongeveer alles wel had gebracht. Maar nu ik weer met Robert Willis bezig ging, kwam ik weer behoorlijk onder de indruk van zijn werk over Spinoza - vooral daar iets dergelijks nog niet bestond als 

Robert Willis, Benedict de Spinoza: his life, correspondence, and Ethics. London: Trübner, 1870 – archive.org en books.google

Zelf schrijft hij over dat project in de eerste alinea van de Preface van zijn eveneens indrukwekkende boek…

Robert Willis, Servetus and Calvin, A Study of an Important Epoch in the Early History of the Reformation. HENRY S. KING & CO., LONDON 1877 - 541 pagina's [ archive.org, books.google, gutenberg.org]

… het volgende over zijn Spinoza-boek:

Some years ago I was led to make a study of the Life and Writings of Spinoza, and took considerable pains to present the gifted Jew of Amsterdam in such fulness to the English reader as might suffice to convey a passable idea of what one of the great misunderstood and misused among the sons of men was in himself, in his influence on his more immediate friends and surroundings through his presence, and on the world for all time through all his works. This study completed, and leisure from the more active duties of professional life enlarging with increasing years, I bethought me of some other among the sufferers in the holy cause of human progress as means of occupation and improvement. Spinoza led, I might say as matter of course, to Giordano Bruno, with whose writings I was familiar, and who was Spinoza’s master, if he ever had a master. But having, at a former period, undertaken to edit the works of Harvey for the Sydenham Society, and the discovery of the circulation of the blood having become renewed matter of discussion with medical men and others, labourers in the field of general literature, I was turned from Bruno to Servetus, as the first who proclaimed the true way in which the blood from the right reaches the left chambers of the heart by passing through the lungs, and who even hinted at its further course by the arteries to the body at large.

En dat werd dus een indrukwekkend omvangrijk boek over Servetus en Calvijn.

Maar hier wilde ik nog eens wijzen op zijn 1870-Spinoza-boek, dat geheel in de schaduw is komen staan van dat van Frederick Pollock dat tien jaar later, in 1880, verscheen: Spinoza, His Life and Philosophy.

Om een indruk te geven van Willis’s Spinoza-boek, haal ik hier de inhoudsopgave ervan naar binnen.

Robert Willis's 1862-inleiding op #Spinoza's Tractatus Theologico-politicus

Vervolg  op vorige blog over "Robert Willis (1799–1878) bracht de eerste Engelse vertaling van #Spinoza’s TTP." Hieronder volgt zijn Inleiding op de door hem gemaakte vertaling van de

Robert Willis (1799–1878) bracht de eerste Engelse vertaling van #Spinoza’s TTP

Toen ik op 11-05-2011 een blog maakte over “Robert Willis (1799–1878) als vertaler van Spinoza minder geapprecieerd,” bestond er over hem nog geen Wikipedia-pagina. Die kwam er het jaar erop wel en typeert hem als: a Scottish physician, librarian, and medical historian. Dat de vertaler van de TTP arts was, had ik in mijn genoemde blog ook al ontdekt.

De Dictionary of National Biography, 1885-1900, Vol. 62 [Williamson - Worden] had het volgende lemma over hem [cf. WikiSource]:

WILLIS, ROBERT (1799–1878), medical writer, was born in Scotland in 1799, and in 1819 graduated M.D. in the university of Edinburgh. He became a member of the College of Surgeons of England in 1823, then began practice as a surgeon in London, and was in 1837 admitted a licentiate of the College of Physicians. In 1827, on the suggestion of John Abernethy (1764–1831) [q. v.], he was appointed librarian of the newly formed library of the College of Surgeons, and held office till June 1845, after which he went to live at Barnes in Surrey, and there practised till his death. He translated in 1826 Gaspard Spurzheim's ‘Anatomy of the Brain,’ in 1835 Pierre Rayer's valuable treatise on diseases of the skin, and in 1844 Karl F. H. Marx's ‘On the Decrease of Disease’ and Rudolph Wagner's ‘Elements of Physiology.’ His chief original medical works were ‘Urinary Diseases and their Treatment,’ published in 1838; ‘Illustrations of Cutaneous Disease’ in 1841; and ‘On the Treatment of Stone in the Bladder’ in 1842. His practical knowledge of disease was small, and the preparation of works for the press his more congenial occupation. His translation of the works of William Harvey (1578–1657) [q. v.] was published by the Sydenham Society in 1847. In 1877 he published an historical study entitled ‘Servetus and Calvin,’ and in 1878 ‘William Harvey: a History of the Discovery of the Circulation,’ a work containing some facts not to be found in earlier lives of Harvey. He died at Barnes on 21 Sept. 1878.

Daarin wordt nog niets vermeld over zijn vertaalwerk van de TTP.

Vandaag 342 jaar geleden overleed #Spinoza aan lichamelijke uittering

Alweer voor het tiende achtereenvolgende jaar meld ik Spinoza's sterfdag.

Sinds het boekje van Nanne Bloksma, Spinoza, a Miraculously Healthy Philosopher, [Mededelingen vanwege het Spinozahuis #113, 2018] weten we nu dat Spinoza niet – zoals lang gedacht is – overleed aan longtuberculose, maar aan Cachexia, lichamelijke uittering / ernstig gewichtsverlies, mogelijk ten gevolge van een onbekende onderliggende ontstekingsziekte.

Nanne Bloksma’s zeer gedegen boekje had ik nog niet besproken en dat heeft te maken met de titel ervan: Spinoza, a Miraculously Healthy Philosopher.

Juist van Spinoza, gezien wat hij in de TTP over het geloof in wonderen schreef, kun je niet zeggen dat hij een miraculeus gezonde filosoof was. Door wat Bloksma allemaal uit de kast haalt aan epidemiologische, immunologische en historische gegevens, verklaart ze juist zijn sterkte en gezondheid, die dus niets wonderbaarlijks heeft.
Onbegrijpelijk dus dat dit boekje deze titel meekreeg, die door de inhoud die het biedt al niet juist is, maar zeker ook uiterst onspinozistisch is.
Ik kon er niet omheen dit toch een keer te zeggen.

#Spinozalaan in Almere (die nog geen laan is) "te betreden op eigen risico"

Postcode 1349DC. Spinozalaan in Almere. Gemeente: Almere Provincie: Flevoland

 

Een humoristische #Spinoza-diapresentatie

De diapresentatie “Spinoza - going rogue way before Sarah!” staat al sinds 5 nov. 2005 op internet, maar ik kwam hem vandaag pas tegen, toen Google dit grappige plaatje bracht (daar de Rembrandt-afbeelding waarover het vorige blog ging, er ook in voorkomt - alles heeft een oorzaak...).
De maker, Dave Shafer, die er veel werk van gemaakt heeft, omschrijft het als: “A presentation on the Dutch philosopher Spinoza (1632-1677) - the man, his ideas, and his influence. Mostly visual, with photos, cartoons, and paintings, and much humor.”

Spinoza - going rogue way before Sarah! from Dave Shafer

Waar haalt France Culture het vandaan: "Portrait de Baruch #Spinoza par Rembrandt"

[Misschien van hier? Misschien omdat de afgebeelde een vergrootglas in z'n hand heeft?]

Het schilderij wordt meestal omschreven als:
Rembrandt, Man with a magnifying glass, c. 1660. Het is nu in The Metropolitan Museum of Art, New York

 

Het MetMuseum schrijft erbij: "This portrait most likely depicts the Amsterdam auctioneer Pieter Haringh (1609–1685), who once handled the sale of a famous portrait by the Italian Renaissance master Raphael that served Rembrandt as a source of inspiration. The sitter may have used the magnifying glass in his hand to evaluate paintings and other luxury goods circulating on the busy Amsterdam art market. Like his wife in the pendant portrait also on view here, the sitter wears a form of fancy dress that has little to do with Dutch clothing worn at the time." [Cf.]

Spinozisme over leven, dood en zelfdoding bij #Spinoza [8]

Deze reeks sluit ik af met verwijzen naar enige zeer recent uitgebrachte blogs door ene Evan Coral, die zich op twitter voorstelt als: "curating fragments, music writer." Hij publiceert regelmatig reviews van hedendaagse muziek [op tinymixtapes]. Op 21 december 2018 begon hij een blog onder de titel The Humancondi Shit. Het eerste blog had als titel: “Spinoza and the Spanish Poet” [cf.]. Het blog van een dag later was een “addendum to the Spanish Poet” [cf.] en dezelfde dag nog “another addendum to the Spanish poet,’ [cf.]. De dag daarop, 23 december 2018, bracht het blog “some thoughts on Spinoza, suicide, anorexia, vegetarianism, Chris Kraus, and Simone Weil,” [cf.]

Hij is goed thuis in de materie waarover hij schrijft. Zo bespreekt hij in het laatste blog o.a. Maurice Blanchot’s The Instant of My Death en maakt een vergelijking van deze Blanchot met Spinoza:

While, for Blanchot I who kill myself am not I who is killed, for the latter is an other, for Spinoza, I who am killed by myself am not I who kills, for the latter is an other.

Hier laat ik het bij. Ik wilde tot slot in deze reeks alleen wijzen op deze in mijn beleving tamelijk fascinerende recente blogs. Ik heb het vermoeden dat de auteur ervan een literatuurwetenschapper o.i.d. is.

Jacques Louis David, The death of Seneca, 1773