Recensie van Willem Meijer van Franz Erhardt, Die Philosophie des #Spinoza im Lichte der Kritik

In vervolg op het vorige blog over Franz Erhardt (1864 - 1930) en zijn boek Die Philosophie des Spinoza im Lichte der Kritik [Leipzig: Reisland, 1908], en het daarop volgende blog met de recensie van Stanislaus von Dunin-Borkowski uit 1909, geef ik in dit blog aandacht aan de lange tweedelige recensie die dr. Willem Meijer over dit boek publiceerde:

Dr. Willem Meijer, Bestrijding van Professor Erhardt's kritiek over de philosophie van Spinoza. In: Tijdschrift voor wijsbegeerte, Vol 3, 1909: I, 371 - 398 [archive.org]; II, 401 – 431 [archive.org]

Om diverse redenen vond ik het interessant kennis te nemen van deze lange bespreking. Duidelijk wordt hoe verschillende interpretaties van Spinoza tegenover elkaar staan en hoe de filosofie van Spinoza niet te verzoenen is met die van Kant. Ook wordt duidelijk dat Meijer van een subjectieve lezing van de attributen uitging en dat hij niet in de gaten had dat Spinoza 1/17s contra-faktisch bedoelde en dus niet van mening was dat het verstand van God met dat van de mensen van elkaar verschilde als het sterrenbeeld Hond e de blaffende hond!

Aanvankelijk had ik in dit blog het eerste deel naar binnen willen halen en in een volgend blog het tweede deel, maar ook daarvoor is de bespreking veel te lang. Om de geïnteresseerde bezoeker van dit blog die de tekst wellicht graag wil printen, behulpzaam te zijn, heb ik 't PDF van deel I, resp. 't PDF van deel II apart op internet gebracht