Op komst: conferentie over “Spinoza & British Idealism” - #spinoza

Eind deze week heeft aan de University of St Andrews een conferentie plaats over “Spinoza & British Idealism" [cf.]

This conference aims to bring together leading historians of philosophy who have simultaneously begun to reappraise a neglected area of philosophical scholarship. In the late-nineteenth and early-twentieth centuries, the philosophy of Spinoza was taken very seriously by academic philosophers based in England and Scotland. Spinoza was seen as offering crucial insights on the relation between the natural sciences, religion, philosophy, and ordinary common experience. However, the tradition in which many of these philosophers worked, known as ‘British Idealism’, fell out of fashion when the new analytical approach defined itself in opposition to it. As a result, the importance of Spinoza was downgraded. Today, it is increasingly recognised that contemporary philosophers have much to learn from this once discarded school of philosophy. Spinoza’s reputation as a central figure has also been rehabilitated. It is high time to revisit what the British Idealists had to say about Spinoza, and many leading Spinoza scholars have recognised this.

Ik vond wel boeiend op de website van de conferentie, waar deze tekst in de thuispagina staat, voorts het programma te zien en er de abstracts van de te houden lezingen te lezen.

Ik vermoed dat Alexander Douglas in de organisatie ervan zit, maar op zijn website, zijn twitter-pagina en zijn pagina bij academia.edu laat hij daar niets over los.  Op 22 maart 2018 nog sprak hij voor de London Spinoza Circle over: "Spinoza and the British Idealists: Acosmism, Determination, and Negation." [Cf.]


Vijf jaar geleden stelde Michele Cardani op ResearchGate de vraag:
"How much did Spinoza philosophy influence British idealism?
Are the “Ethics” and metaphysics of Spinoza a good key to understanding the neo-hegelian British systems?" Hij ontving daar geen bevredigend antwoord, misschien krijgt hij dat wel op deze conferentie, als hij die bezoekt.
 

Hoewel Michael Oakeshott (1901-1990) nergens vermeld wordt, plaats ik in dit blog hiernaast deze afbeelding die naar de vele werken van en over Oakeshott brengt en hieronder de cover van

Corey Abel & Timothy Fuller (Eds.), The Intellectual Legacy of Michael Oakeshott. Andrews UK Limited, 2017, waarin

Chapter 4 Douglas J. Den Uyl, "Spinoza and Oakeshott" p 62-85

Chapter 5 Josiah Lee Auspitz, "Modality and Compossibility," p 86-121
met daarachter een “Archivel Note: Oakeshott, Spinoza and Joachim,” p 122-126 die in z’n geheel bij books.google te lezen is.
Dit is mijn bijdrage op afstand aan deze conferentie.