In vervolg op het vorige blog, “Recente teksten over Spinoza van professor
filosofie Sonja Lavaert,” ga ik hier nog even door n.a.v. het boek over de
filosofie van Rudolf Boehm van
• Paul Willemarck (ed.) Wat
moet? En wat is nodig? Over de filosofie van Rudolf Boehm. Reeks: Sociale
Wetenschappen Kruispunten, #6, Antwerpen/Apeldoorn: Garant, 2018. [cf. maklu.be].
Uit het “Woord vooraf” van Paul
Willemarck blijkt dat, toen gezocht werd naar een titel voor dit boek over zijn
filosofie, Rudolf Boehm voorstelde te verwijzen naar de woorden die Beethoven aan het
laatste deel van zijn laatste compositie toevoegde.
Het laatste, IVe deel, van Ludwig van
Beethoven's 16e en laatste strijkkwartet opus 135 in F gr.t., het laatste
complete werk dat hij in maart 1827 - een paar maanden voor zijn dood -
componeerde, heeft als titel "Der schwer gefasste Entschluss," en
begint 'Grave' met de diepe vraag “Muss es sein?" om snel over te gaan in
het vreugdevolle en bevestigende 'Allegro' “Es muss sein! Es muss sein!”
Deze aanduidingen worden als enigmatisch
gezien en er zijn dan ook al heel wat verklaringen voor gegeven - van diep
filosofische tot meer alledaags banale [er is op internet e.e.a. over te
vinden.]. De inmiddels 90-jarige Rudolf Boehm leest er blijkbaar een
diep-filosofische uitroep in.
Ik citeer de betreffende passage uit dat “Woord vooraf” [cf.].
Ik citeer de betreffende passage uit dat “Woord vooraf” [cf.].
Bij de voorbereiding van dit boek rees de
vraag welke titel het zou krijgen. Boehms stelde voor Wat moet zijn? En hij
verwees daarbij naar de laatste beweging van het zestiende strijkkwartet van
Beethoven waar deze vraag in muziek werd gezet.4 Wat kan het betekenen dat
iemand die zijn leven lang bemoeid is om op deze vraag filosofisch te
antwoorden tenslotte te rade gaat bij een toondichter? Wat is er in de vorm van
de muziek dat Boehm naar een laatste antwoord wenkt? Wellicht is iets van een
antwoord te vinden in zijn beschouwing over de muziek in Schets van een
Poietica (2004, 2006). Hij noemt er de kunst van de muziek het plaatsen van
toon en ritme. De noodzakelijkheid van zo’n gestemdheid is de eigenlijke
vinding van de muziek.
Volgens Boehm schommelt ze tussen een
kennisname van de werkelijkheid en de verzuchting deze werkelijkheid alsnog te
veranderen. Maar de muziek zou ons bovendien terugvoeren naar ‘ons levensgevoel
zelf’. Hierover zegt Boehm het volgende: de muziek is ‘de enige kunst die geen
andere kunst meer vooronderstelt’.
In welke zin zou de muziek dan een
bijzonder antwoord kunnen geven op de vraag ‘wat moet zijn?’ Wellicht is het
antwoord te zoeken in de gestemdheid, en meer bepaald in de grondstemming die
naar ons ‘eigenste kunnen-zijn’ (Heidegger) verwijst. Volgens Heidegger is onze
eigenste mogelijkheid ons in een stemming gegeven. Wanneer Boehm stelt dat de
muziek het levensgevoel zelf bewerkt dan duidt hij op een gevoeligheid die ons
altijd al opent voor een ander zijnde. Wellicht is het dit ‘voor ons’ van de
gevoeligheid dat steeds weer vanuit onszelf zich aan onszelf opdringt. Het is
de grondslag van de fenomenologie waaraan Boehm zijn leven lang heeft gewerkt.
Hiermee heb ik een aanleiding om een uitvoering
van dit strijkkwartet nr 16 op 135 in F. gr. Hier binnen te halen. Er zijn er
vele naar Youtube geüpload - b.v. de fraaie studio-opname van het Alban Berg Quartett uit 1981 (dus zonder publiek); ik neem hier echter een latere opname van een live uitvoering van het Alban Berg Quartett.
00:00 - I.
Allegretto
07:08 - II. Vivace [Scherzo]
11:22 - III. Lento assai e cantante tranquillo
19:55 - IV. Grave ma non troppo tratto - Allegro ("Der schwer gefasste Entschluss")
Beethoven heeft waarschijnlijk nooit van Spinoza gehoord en de Ethica al helemaal niet gelezen. Maar dat is geen voorwaarde om in de loop van een leven het inzicht op te doen dat “de dingen moeten zijn zoals ze zijn.” Het inzicht “Es muss sein! Es muss sein!” is wat mij betreft een Spinozistisch inzicht. Dat drukt voor mij deze muziek uit.
07:08 - II. Vivace [Scherzo]
11:22 - III. Lento assai e cantante tranquillo
19:55 - IV. Grave ma non troppo tratto - Allegro ("Der schwer gefasste Entschluss")
Beethoven heeft waarschijnlijk nooit van Spinoza gehoord en de Ethica al helemaal niet gelezen. Maar dat is geen voorwaarde om in de loop van een leven het inzicht op te doen dat “de dingen moeten zijn zoals ze zijn.” Het inzicht “Es muss sein! Es muss sein!” is wat mij betreft een Spinozistisch inzicht. Dat drukt voor mij deze muziek uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten