Carson
McCullers is een zeer gewaardeerd Amerikaans schrijfster. Er is veel over haar
te vinden op het wereldwijde web. Ik noem hier alleen haar vier romans en één
verhalenbundel: The Heart Is a Lonely Hunter [1940] | Reflections in a Golden
Eye (1941) | The Ballad of the Sad Café. The Novels and Stories of Carson
McCullers. (1951) | The Member of the Wedding [1946] | Clock Without Hands
(1961).
The Guardian schreef over Overlooked classics: The Member
Of The Wedding. En in de New Yorker gaat het over “Unhappy Endings. The collected
Carson McCullers”.
In
het gedicht "Carson McCullers” dat Charles Bukowski bij haar overlijden maakte
[cf.]
gaat het over
all her books of
terrified loneliness
all her books about
the cruelty
of loveless love.
Beter
dan door een dichter kan haar werk niet getypeerd worden. terrified loneliness
all her books about
the cruelty
of loveless love.
Ik
wil het in dit blog over twee dingen hebben – en nummer die [I] en [11]
[I]
Carson
McCullers’s schitterende korte verhaal, “A Tree. A Rock. A Cloud.” dat in
november 1942 in Harper's Bazaar, #76
verscheen, werd opgenomen in The Ballad
of the Sad Café en werd het meest in korte-verhalen-bundels gebloemleesd,
m.n. voor middelbare scholen. Het is op twee plekken op internet te lezen: als pdf
van 4 bladzijden en in Carson McCullers: Stories,
Plays & Other Writings, waarin het 7,5 bladzijden beslaat, die in hun
geheel bij books.google te lezen zijn.
Carson
McCullers’s "A Tree. A Rock. A Cloud," is een kort verhaal dat zich
afspeelt in een klein buurtcafé. Een twaalfjarige krantenjongen komt er voor
dag en dauw een kop koffie nuttigen. Een oude vermoeide bierdrinker roept hem
toe: "Zoon! Hey Son! ... I love you". Dan vertelt hij hem over z’n
ongelukkige huwelijk. Hij houdt de overdonderde krantenjongen bezig met een
aangrijpende dialoog over zijn ‘wetenschap van de liefde’, die hij bedacht
nadat hij door zijn vrouw was verlaten. Hij was gaan inzien dat hij met van een
vrouw te willen houden aan de verkeerde kant was begonnen. Je moet beginnen met
proberen te houden van dingen die jou op hun beurt niet kunnen liefhebben: hij
probeert eerst een goudvis, dan een boom, een rots, een wolk. Een vrouw
liefhebben is de 'laatste stap' in zijn wetenschap, vertelt hij de jongen.
"Ik ga voorzichtig te werk en ik ben nog niet helemaal klaar". De
cafébaas en andere gasten lachen de man uit en de jongen weet niet wat hem
overkomt. Ondanks zijn ‘liefdesverklaring’ aan de krantenjongen gaat de oude
man alleen naar buiten in de stilte van de ochtendnevel zonder zijn
zogenaamde nieuwe "geliefde" ooit nog te zien. De lezer voelt
intuïtief aan dat de vreemde zwerver nooit klaar zal zijn voor de laatste stap.
Zijn kwetsbaarheid voor eros zal hij niet
opnieuw riskeren.
Veel
wordt de vraag besproken of de merkwaardige ideeën over liefde van de oude man door
de schrijfster worden gedeeld. Virginia Spencer Carr, haar biografe,
veralgemeent het en meent dat voor McCullers een geliefde altijd kwetsbaar was,
tenzij hij of zij van iemand - of iets - hield van wie hij/zij niets terug hoefde
verwachten.
Van
iets of iemand houden zonder iets van liefde terug te verwachten - doet dat
niet direct denken aan Goethes lyrische enthousiasme over Spinoza’s 19e
stelling in het vijfde deel van de Ethica:
“Qui Deum amat, conari non potest ut Deus ipsum contraamet.” [Wie God liefheeft
kan er niet naar streven dat God hem wederbemint.]
Victor
Strandberg schreef “Carson McCullers, A TREE, A ROCK, A CLOUD” (1951) In:
Noelle Watson (Ed.), Reference Guide to Short Fiction [London: Saint James
Press; 2nd edition 1994 - cf. encyclopedia.com] Daarin duidt Strandberg het hele verhaal
Spinozistisch en hij doet dat “in light of the Spinozistic presence in The Heart Is a Lonely Hunter.” Inderdaad
bestudeert in dat boek een van de hoofdpersonen, de filosoof dr. Benedict Copeland,
Spinoza en er zijn allusies op iemands op Spinoza lijkende joodse uiterlijk.
Maar of dat boek daarmee Spinozistisch te noemen is? De recensent van Molly van
Gelder’s vertaling van Carson McCullers, Het
hart is een eenzame jager [Uitgeverij Athenaeum – Polak & Van Gennep, 2016
– cf.], Els van Swol, die toch aardig thuis is in Spinoza, is
die Spinozistische strekking niet opgevallen (anders zou ze het daar zeker over
hebben gehad), dus misschien heeft Strandberg hierin wat overdreven. Maar wat
betreft het korte verhaal “A Tree. A Rock. A Cloud” geeft hij m.i. een
treffende analyse van de Spinozistische achtergrond ervan.
[II]
Maar
wat dan vervolgens opvalt. A) Strandberg is de enige die met Carson McCullers
Spinozisme komt en B) zijn artikel wordt NERGENS vermeld! Alsof Carson
McCullers Spinozisme wordt genegeerd. Ik noem een aantal voorbeelden:
• Het artikel van Victor Strandberg komt niet voor in
de lange lijst Critical Resources op The Carson
McCullers Project
• Eveneens niet in Harold Bloom (Ed.), Carson McCullers [Bloom's Modern
Critical Views]. Infobase Publishing, 2009 - 192 pagina's – books.google.
Een geheel met tien nieuwe essays vernieuwde editie van de eerdere in 1986 bij
Chelsea House verschenen dat 12 essays bevatte. Ook komt in dit boek Spinoza niet
voor en wordt niet verwezen naar Carson McCullers’s Spinozisme.
• idem dito w.b. Jan Whitt (Ed.), Reflections in a Critical Eye: Essays on Carson McCullers.
University Press of America, 2008 - 163 pagina's – books.google
• Virginia Spencer Carr, The Lonely Hunter. A Biography of Carson McCullers. New York:
Doubleday and Company, 1975. Reissue edition paperback Carroll & Graf Pub, 1985. Reprint, Athens: University of Georgia Press, 2003
• idem dito w.b Virginia Spencer Carr, Understanding Carson McCullers. Univ of
South Carolina Press, 2005 – books.google;
op p. 129 schrijft zij over “A Tree. A Rock. A Cloud.” zonder dat een verwijzing
naar Spinoza aan de orde komt.
• Charlene Kerne Clark, Carson McCullers and the Tradition of Romance. Ph.D.-thesis, Louisiana
State University and Agricultural & Mechanical College, 1974 [dissertatie Cf.]
• Larry Hershon, « Tension and Transcendence: "The Jew" in the
Fiction of Carson McCullers. »
In: The Southern Literary Journal, Vol.
41, No. 1 Fall 2008 [cf. Questia]
• Zelfs in de brochure A Study Guide for Carson McCullers's "A Tree. A Rock. A Cloud"
[Gale, Cengage Learning, 23 paginas' – books.google]
wordt niet naar Victor Strandberg’s artikel verwezen en komt Spinoza niet aan
de orde, hetgeen toch wel erg opmerkelijk is.
Het
is toch uiterst merkwaardig te noemen dat dat artikel van Victor Strandberg
nergens is opgepikt. En op zo’n obscure plaats was het toch niet verschenen. Je
krijgt de indruk dat men het liever heeft genegeerd, daar men misschien niets
aankon met een Spinozisme bij Carson McCullers.
___________
Biography
of Carson McCullers
Mooi artikel over Carson McCullers - leuk dat ik er ook nog even in voorbij kom :) Hartelijk dank,
BeantwoordenVerwijderenEls van Swol
Ook in een gedicht als 'Love and the rind of time', vertaald door Katelijne De Vuyst als 'Liefde en de rand van de tijd' ('De eeuwige idioot', gedichten van Carson McCullers, Druksel, 2017) is een spinozistisch idee te vinden. In regel 22 wordt van 'predestine voluntary cells' ('voorbeschikte krachtige cellen') gesproken: vrijheid in determinatie. De gedichten van McCullers zijn een poging om als literator (of als mens) te leven in een nieuwe wereld van wetenschap. De laatste regel van dit gedicht: 'How long to core of love in human mind?' - 'Hoe ver naar het hart der liefde in de rede van de mens?', bijna hölderliniaans, is een vraag naar de zinvolheid binnen de evolutie, binnen het weten van het denken. johan velter
BeantwoordenVerwijderenDank Johan Velter, voor deze informatie - was mij onbekend.
BeantwoordenVerwijderenIk neem de link naar Druksels
http://www.druksel.be/nl/fondsen/carson.html
en naar uw blogartikel "marnix gijsen over carson mccullers"
https://sfcdt.wordpress.com/2017/08/14/marnix-gijsen-over-carson-mccullers/