Op
10-02-2016 had ik het blog “Spinoza en opvoeding – er gaat
dit jaar een boek over verschijnen."
Het
werd een uitgebreid inventariserend blog over wat er zoal aan literatuur
verscheen over Spinoza en opvoeding/educatie.
Aan
het eind nam ik mee dat er een oproep gedaan was voor artikelen voor een te
verschijnen special van het tijdschrift Educational
Philosophy and Theory dat gewijd zou zijn aan hedendaagse omwerkingen van
Spinoza's ideeën zodat ze bruikbaar zouden zijn voor hedendaagse aanpak van
educatie.
Dat
heeft blijkbaar voldoende reacties opgeleverd en het resultaat werd het
voorlaatste nummer van
Educational
Philosophy and Theory, Volume 50, Issue 9, 2018 “Thinking with Spinoza about
education”. Zie hier bij Tandfonline
de inhoudsopgave
Aldaar
is de INTRODUCTION van Elizabeth de Freitas, Sam Sellar and Lars Bang Jensen,
"Thinking with Spinoza about education," in z'n geheel te lezen [html en pdf]
Intrigerend
vind ik de titel van het laatste artikel vanAnna Hickey-Moody, “Afterword: Practical and impractical philosophies; intuition and reason.” Educational Philosophy and Theory 50 (9):888-891 (2017) [cf.]
Jammer genoeg heeft te schrijfster het nog niet op haar pagina bij academia.edu
geplaatst, maar misschien doet ze dat ooit. Ik houd intussen m’n hart alvast vast
als ik de eerste pagina bekijk...
Toevoeging 26 juli 2019: ja, intussen - zo zag ik vandaag - heeft ze het stuk naar academia.edu gebracht.
toevoeging 27 Oktober 2019
Vandaag ontdek ik dat het hoofdstuk uit dat boek van
Aislinn O’Donnell, Spinoza, experimentation and education: How things teach us. In: Educational Philosophy and Theory, 50 (9) [2018], pp. 819-829, ook op internet gebracht is [cf. aldaar ook het PDF]
ABSTRACT This essay focuses on three primary issues i. The conceptual resources offered by Spinoza to challenge the idealism and perfectionism underpinning much educational theory and dominant educational imaginaries; ii. His descriptions of a non-ideal, practical and systematic approach to developing understanding that could be applied to educational theorising and practice; and iii. The potential for a different vision of education premised upon understanding the human as simply a part of nature. Decentring the human and treating affective and mental life as one would lines, planes, and bodies, as Spinoza claims we must in Ethics, invites another way of thinking about the politics and ethics of educational practice. Enacting experimental approaches to pedagogy produces new subjectivities and also invents new connections and relations between different bodies and different ideas. I argue that a properly Spinozist understanding of education would require it to be understood through practices of experimentation, in short, developing capabilities to compose relations in such a way that one also develops a the awareness of oneself as finite, dependent, vulnerable and as a part of nature. Seemingly paradoxically then, having understood how and that one is determined, and which bodies agree or disagree with one, one becomes more capable of agency and thus an ethical life.
Ik houd hier ook vast dat in 2017 dit Spaanse boek over Spinoza en educatie verscheen van:
Germán Ulises Bula Caraballo, Spinoza: Educación para el cambio. [ Onderwijs voor verandering] Editorial: Universidad de La Salle, 2017 [cf.]
Dit boek ontwikkelt een idee van onderwijs gebaseerd op de filosofie van Spinoza, volgens welke training niet bestaat in het verwerven van een vorm, volgens een geschikte vorm, maar in de toename van manieren van zijn, in de flexibilisatie van de vorm zelf, in zelfrealisatie, zoals begrepen door de Noorse filosoof Arne Naess.
Toevoeging 26 juli 2019: ja, intussen - zo zag ik vandaag - heeft ze het stuk naar academia.edu gebracht.
toevoeging 27 Oktober 2019
Vandaag ontdek ik dat het hoofdstuk uit dat boek van
Aislinn O’Donnell, Spinoza, experimentation and education: How things teach us. In: Educational Philosophy and Theory, 50 (9) [2018], pp. 819-829, ook op internet gebracht is [cf. aldaar ook het PDF]
ABSTRACT This essay focuses on three primary issues i. The conceptual resources offered by Spinoza to challenge the idealism and perfectionism underpinning much educational theory and dominant educational imaginaries; ii. His descriptions of a non-ideal, practical and systematic approach to developing understanding that could be applied to educational theorising and practice; and iii. The potential for a different vision of education premised upon understanding the human as simply a part of nature. Decentring the human and treating affective and mental life as one would lines, planes, and bodies, as Spinoza claims we must in Ethics, invites another way of thinking about the politics and ethics of educational practice. Enacting experimental approaches to pedagogy produces new subjectivities and also invents new connections and relations between different bodies and different ideas. I argue that a properly Spinozist understanding of education would require it to be understood through practices of experimentation, in short, developing capabilities to compose relations in such a way that one also develops a the awareness of oneself as finite, dependent, vulnerable and as a part of nature. Seemingly paradoxically then, having understood how and that one is determined, and which bodies agree or disagree with one, one becomes more capable of agency and thus an ethical life.
Ik houd hier ook vast dat in 2017 dit Spaanse boek over Spinoza en educatie verscheen van:
Germán Ulises Bula Caraballo, Spinoza: Educación para el cambio. [ Onderwijs voor verandering] Editorial: Universidad de La Salle, 2017 [cf.]
Dit boek ontwikkelt een idee van onderwijs gebaseerd op de filosofie van Spinoza, volgens welke training niet bestaat in het verwerven van een vorm, volgens een geschikte vorm, maar in de toename van manieren van zijn, in de flexibilisatie van de vorm zelf, in zelfrealisatie, zoals begrepen door de Noorse filosoof Arne Naess.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten