Dit
boekje waarvan ik in het blog van afgelopen zaterdag meldde dat het verschenen was
en dat ik ‘t ontvangen had, had ik snel uit. Het is maar een dun boekje:
Baruch Spinoza’s Ethics. Eds. Gary Slater & Andreas Vrahimis. Macat
International Limited [The Macat Library, hardcover & paperback], 26 Feb
2018 – 87 pagina’s
Over
de auteurs: Gary Slater holds a DPhil in theology and religion from the
Univeristy of Oxford. He is currently a faculty member at St Edwards University,
Texas; Andreas Vrahimis is the author of Encounters
between Analytic and Continental Philosophy (2013); he teaches at the
Univeristy of Cyprus.
Ik
heb nog even een paar dagen gewacht, maar wil u nu toch meedelen dat het werkje
me erg tegenvalt. Als ook u niet teleurgesteld wilt worden, ontraad ik de
aanschaf van dit boekje dat niet biedt wat het belooff. Om te laten zien wat
het belooft, geef ik hier een scan van de inhoudsopgave.
Als
ik na het lezen van de twaalf korte modules, die steeds ook nog eens met 3 samenvattende
Key Points worden geopend overdenk, dan is het wel heel weinig wat je over
Spinoza en vooral zijn Ethica te
weten komt – het wordt alles nogal oppervlakkig en vooral rommelig gebracht.
Goed beschouwd is het vooral een werkje over de receptie van Spinoza. Maar
zelfs dan kom je maar heel weinig te weten. Maar wat je te weten komt wordt er
wel door veel herhaling flink ingestampt. Je krijgt wel 6x te lezen dat
gedurende de eeuw na zijn dood Spinoza vooral verguisd werd en van atheïsme
werd beschuldigd en dat een fatsoenlijk filosoof of theoloog zich niet met hem
kon inlaten. Maar dat de pantheïsmediscussie in de 1780-iger jaren daar
verandering in bracht.
Dat
hij door de Amsterdamse Sefardische gemeente in de ban werd gedaan, krijg je ook
vele malen te horen. Die gemeente wordt ten onrechte overigens meermalen de Marraanse
gemeenschap genoemd, wat onjuist is; gemeenschap van voormalige Marranen zou
kunnen, maar in Amsterdam konden ze geen Marranen meer zijn.
Het
begint in de tweede zin meteen al goed fout: “His Ethics was so radical that he was excommunicated from his Jewish
community…”
Allerlei
mythen komen hier weer voorbij: “He went on to live in relative isolation.”(9),
hij had een verbintenis met Johan de Witt van wie hij een jaargeld ontving,
etc.
Tot
wel 2x toe (want alles wordt herhaald) lees je dat “the Dutch Reformed Church banned
the work in 1674”; het ging echter om het plakkaat van het Hof van Holland. Het
panentheïsme wordt niet goed weergegeven (sees God as in all nature) – geeft de indruk dat de schrijvers een klok hebben
horen luiden
Module
11, “Impact and influence Today,” heeft een reeks merkwaardige eindnoten over
de pausen Benedictus XVI en Franciscus en katholiek-theologische vindplaatsen
zonder dat in de tekst zelf daarnaar enige relatie wordt gelegd. Onduidelijk is
waarom deze links woorden gegeven
Onhandig
zijn de referenties in de eindnoten, waar eens iets uit Spinoza wordt geciteerd:
dan worden niet de plaatsen in b.v. de Ethica
of een ander werk, gegeven, maar naar de door Curley samengestelde
Spinozareader verwezen.
Ik
vind het een heel warrig en rommelig geheel. Waar ik in het blog van 25
december 2017 op wees wordt er met veel bombarie en poeha over "A Macat
Analysis" gesproken, maar daarvan maakt dit werkje niets waar. Kortom, ik kan er geen greintje enthousiasme voor opbrengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten