Dat
maakte mij nieuwsgierig en ik ging op zoek naar hem en zijn werk over Spinoza.
Het volgende obituary in de NYT bracht mij snel op de hoogte met de persoon.
Eric
Schliesser, wiens mentor en collega Benardete was, had op zijn blog eveneens een In Memoriam voor José Benardete.
Hij
bleek volgens Wayne I. Boucher’s Spinoza
in English: A Bibliography en ook de Duitse Spinoza Bibliografie, twee artikelen over Spinoza te hebben
geschreven – en laten die nu bij verder zoeken op een pagina met
zijn publicaties door iemand van zijn universiteit, Syracuse University, allemaal
als PDF online zijn gezet (dat zouden meer universiteiten moeten doen…):
• José Benardete, “Spinozistic Anomalies;” Chapter 4 in:
Richard H. Kennington (Ed.), The
Philosophy of Baruch Spinoza. Washington, DC: The Catholic University of
America Press, 1980, pp. 53-72. [PDF] Ik heb het nog maar een keer en vluchtig-snel gelezen,
maar kan mij in Bennett’s aanduiding vinden. Het is zeker een rustige en bedachtzame herlezing waard.
• José Benardete, “Therapeutics and hermeneutics.” In
E. Curley & P. F. Morean (eds.) Spinoza:
Issues and Directions, E. J. Brill, Leiden, 1990 [PDF]
_________________________
Zijn foto een still van de Youtube-video Benardete
Retirement Dinner - Shine On You Crazy Diamond
Cf. José Benardete’s blog
Cf. José Benardete’s blog
Cf.
José Benardete, Professor Emeritus pagina
bij Syracuse University
Cf. José A. Benardete's Publications - met Pdf's van
zijn artikelen. Zijn daarin genoemde boek Infinity: An Essay in Metaphysics,
Oxford: Clarendon Press, 1964 [kreeg hier zijn PDF]
heeft 2 passages over Spinoza:
[1] Apart from some fragmentary observations in Wittgenstein, a
teleological account of mathematics has perhaps never been undertaken.
Teleology and mathematics have been regarded as absolutely poles apart. Thus in
his ferocious attack on teleology, Spinoza suggests that our innate propensity
to explain the world teleologically 'might well have sufficed to conceal the
truth from the human race for all eternity, if mathematics had not furnished
another standard of verity in considering solely the essence and properties of
figures without regard to their final causes'. I do not doubt that a
mathematical account is never teleological, but I am suggesting that an account
of mathematics may have to be teleological. [p. 211, hij verwijst aan 't slot
naar de pp's 34-36, waarin hij argumenteert, waarom de filosoof moet proberen
het doel van de mathematicus te achterhalen]
[2] Op zijn laatste bladzijde, EPILOGUE, deze alinea:
"At the same time I should be reluctant to believe that our metaphysical ascent has been altogether a failure. In hearkening to the lure of the infinite, we have pursued it both in the small and in the large, and if we have looked to mathematics for light, we have no less undertaken to fetch light of our own into mathematics. Almost in a Spinozistic mood I am tempted to say that apart from the infinite nothing can either be or be conceived. For the finite and the infinite are polar opposites, and though only one of the two may be empirically accessible, either is intelligible apart from the other. Both logically and cosmologically, it is the peculiar destiny of mind to open up into the prospect of an infinite horizon."[p. 285]
"At the same time I should be reluctant to believe that our metaphysical ascent has been altogether a failure. In hearkening to the lure of the infinite, we have pursued it both in the small and in the large, and if we have looked to mathematics for light, we have no less undertaken to fetch light of our own into mathematics. Almost in a Spinozistic mood I am tempted to say that apart from the infinite nothing can either be or be conceived. For the finite and the infinite are polar opposites, and though only one of the two may be empirically accessible, either is intelligible apart from the other. Both logically and cosmologically, it is the peculiar destiny of mind to open up into the prospect of an infinite horizon."[p. 285]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten