Lieven
De Cauter had op Valentijnsdag op de wereld van morgen.be een column "Spinoza en de
buitenaardse liefde." De Belgische cultuurfilosoof, activist en dichter,
studeerde volgens zijn wikipedia-pagina (ja, hij heeft zo’n pagina!) kunstgeschiedenis
en filosofie aan de Katholieke Universiteit Leuven, schrijft veel en doceert
aan diverse kunstinstellingen. Hij zal zich een soort Peter Sloterdijk wanen?
“Ik
ken zijn formules nog van buiten (en van binnen).,” zegt hij en komt dan als
tweede van zo’n “Spinozistische formule” met: “Ordo et connexio rerum idem est
atque ordo et connexio idearum.” Maar stelling 2/7 luidt: “Ordo et connexio
idearum idem est ac ordo et connexio rerum.” Enfin, veel van wat hij beweert,
is tot daaraan toe.
Maar
echt een potje maakt hij van de 3/Aff Def 2 “Laetitia est hominis transitio a
minore ad majorem perfectionem.” [Blijheid is 's mensen overgang van geringer
tot groter volmaaktheid,” zoals Van Suchtelen vertaalt.]
De
Cauter schrijft: “Vreugde definieert Spinoza dan weer als het versterken van de
levensenergie. En dat is een vrolijke wetenschap. De vreugde die de liefde
schenkt, verhoogt inderdaad onze levensenergie, de intensiteit van ons
bestaansbesef.” Zoals hij erover schrijft, ook in het vervolg, wordt bij hem de
blijheid of vreugde die we bij iets ervaren, de oorzaak van de versterking van
de levensenergie. En dat is niet zoals Spinoza erover schrijft: voor hem gaat
het om een en dezelfde zaak: de vergroting of versterking van onze
bestaansmacht ervaren we als blijheid. Maar het is niet de blijheid die we
ervaren die de vergroting of versterking van onze bestaansmacht veroorzaakt.
Dat is een fout in het lezen van Spinoza die wel vaker wordt gemaakt. Hier door
Lieven De Cauter – waarvan acte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten