Over
hem had ik op 19-07-2011 het blog: “Stuart Newton Hampshire (1914 - 2004)
verloor met het ouder worden zijn greep op Spinoza”, waarin ik uitgebreid op
het Spinoza-werk van Stuart Hampshire inging. Ik was toen vooral getroffen door
de impact die een kritische opmerking van H.A. Wilson op hem had gehad. [In een
blog van vijf jaar later, 21-07-2016: “Stuart Hampshire (1914 - 2004) een aanvulling,”
kwam ik met aanvullende informatie - in méér blogs trouwens].
Hampshire
hoeft hier geen verdere introductie. Uit het artikel van P. M. S. Hacker,
"Thought and Action: A Tribute to Stuart Hampshire," [in: Philosophy, Vol. 80, No. 312 (Apr.,
2005), pp. 175-197, cf. Jstor] haal ik deze passage:
“In
1950 he [Stuart Hampshire] became a Fellow of New College. It was while he was
there that he published his first book Spinoza
(1951) in the Pelican series in philosophy edited by Ayer. It was a lucid
exposition of one of the most difficult of philosophers, and was well received.
Spinoza's philosophy provided the
inspiration for much of Hampshire's subsequent work, both in its conception of
the obligations of philosophical reflection, and in its conception of human
freedom which Hampshire was to develop.” [Vet van mij, S.V.]
In
1972 publiceerde Stuart Hampshire Morality
and Pessimism, de zgn. Leslie Stephen lecture die hij gaf aan de University
of Cambridge, en die werd uitgegeven door de Cambridge University Press,
London, 1972.
Het
werd als eerste hoofdstuk, "Morality and
Pessimism," opgenomen in zijn
Stuart
Hampshire (Ed.), Public and Private
Morality [Cambridge University Press, 1978 – books.google],
waarin verder bijdragen van T.M. Scanlon, Bernard Williams, Thomas Nagel en
Roald Dworkin.
Na
een lange uiteenzetting in dat hoofdstuk over o.a. waarden en verboden die een bepaalde manier
van leven mogelijk willen maken, waarbij hij zich tussendoor verzet tegen
claims van het utilitarisme, komt hij met: om te kunnen beslissen tussen met
elkaar strijdige moraliteiten moet je een manier van filosofisch redeneren
vinden, en dan schrijft hij dit [p. 21 en 22]:
[En ik haal dat hier dus aan, daar het een fraai voorbeeld
is van “toepassen van Spinoza.”]
Voor
nog zo’n voorbeeld, zie
Stuart
Hampshire, "Justice Is Conflict: The Soul and the City." THE TANNER LECTURES ON
HUMAN VALUES, Delivered at Harvard University, October 30-31, 1996 [PDF]
* * *
Fact
check inzake Stuart Hampshire’s portret
Het volgende
heeft niets meer te maken met Spinoza, maar dit moet ik hier even kwijt. Bij
het maken van dit blog, merkte ik dat een foto van een andere Stuart Hampshire
gebruikt was, notabene bij het maken van een In Memoriam, voor deze Spinoza
Scholar. Er bestaat n.l. nog een andere Prof. Stuart Hampshire, n.l. aan de Faculty of Science & Engineering, University of Limerick [research: Fabrication and Properties of porous ceramics, especially non-oxide materials. Cf.]
Op
19 juni 2004 had Lourdes Gómez in El Pais
een “Necrológica: Sir Stuart Hampshire, filósofo de Oxford” – met daarbij de
foto van die andere (nog levende) Prof. Stuart Hampshire. [Cf.]
Als
zo’n pseudo ‘fact’ op internet is verschenen, kun je er donder op zeggen dat ’t
verder wordt verspreid. En zo gebeurde op 3 dec. 2010 op ’t blog "Skepticism, Properly Applied.
Criticism is not uncivil." Enfin, dit zal nog wel eens vaker gebeuren.
Enfin,
daar wilde ik even op wijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten