Frans
W. Saris, Darwins Cijferslot. Onze eigen
draai aan de evolutie. Prometheus, 2018 [cf. voorjaarscatalogus 2018]
Ondanks
wereldoorlogen, genociden, epidemieën en natuurrampen is de wereldbevolking
verviervoudigd, onze gemiddelde levensverwachting verdubbeld en leven we
comfortabeler dan ooit. Dankzij onze memen, het genetisch materiaal van onze
cultuur, domineren wij de planeet Aarde en manipuleren we het leven naar
believen. Maar hoelang blijft zoiets goed gaan? Deze macht maakt ook dat wij
verantwoordelijk zijn voor het overleven van onszelf en het leven op aarde. In Darwins Cijferslot presenteert professor
Frans Saris lichtvoetig zijn visie op de toekomst van de mensheid. Hierin lezen
we zijn ongezouten mening over de urgentste problemen voor de komende
generaties, zoals duurzaamheid, vrede en veiligheid. In dit boek wendt hij zich
tot Nobelprijswinnaars, de kunst en de politiek van heden, verleden en
toekomst.
Op
zaterdag 3 maart houdt professor Frans Saris bij Spinozakring Soest een
lezing over zijn boek Darwins Cijferslot.
[Cf.
aldaar ook een PDF van de Epiloog van het boek, getiteld: Deus sive Natura. Daaruit deze passage:
Is de God van Spinoza, is Deus sive Natura, niet bij
uitstek de God voor de 21 e -eeuwse mens? Als we de natuur God noemen dan
geloven we niet langer in een persoonlijke God die ons leven bestuurt.
Lost dat ook niet het probleem op van Gods
verantwoordelijkheid voor al het kwaad in de wereld? Het probleem dat Karel van
het Reve ‘de ongelooflijke slechtheid van het opperwezen’ noemde.
Is de God van Spinoza niet het antwoord op de vraag
van atheïsten, van Herman Philipse tot Richard Dawkins? Zij die zich afvragen
in welke God geloven degenen die in God geloven én in de evolutie theorie.
Als we de natuur God noemen, drukt dat dan niet het
allesomvattende mysterie van de natuur uit? Het idee dat wij, ook wij fysici,
de natuur waarvan wij deel uitmaken, nooit helemaal zullen kunnen begrijpen,
omdat we er middenin staan en ons mensen de ‘God’s eye view’ niet gegeven is.
Is Deus sive natura niet dé manier om het
wonderbaarlijke te verwoorden? Het sacrale, het respect en de eerbied voor
moeder natuur die bij de 21 e -eeuwse mens, de homo economicus, zo node wordt
gemist.
Frans W. Saris © foto Ernst Coppejans |
Eerder:
“Dialoog tussen Darwin en Spinoza”
Saris'
afscheidscollege, dat hij vrijdag 31 augustus 2008
gaf, had de titel Rondom de Leidse Beuk, dialogen
over de waarde van wetenschap. Het was eigenlijk geen echt college, maar
meer een performance. Saris schreef een toneeltekst, die hij samen met zijn
naaste collega in het faculteitsbestuur, Jan Kijne, en twee
studenten voordroeg.
Het stuk speelt in de Hortus. De studenten, die in dit stuk de liefde bezingen, studeren zowel aan de faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen als aan de Faculteit der Kunsten.' Het stuk gaat over de vraag 'Waartoe wetenschap?' en heeft zeven dialogen:
Het stuk speelt in de Hortus. De studenten, die in dit stuk de liefde bezingen, studeren zowel aan de faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen als aan de Faculteit der Kunsten.' Het stuk gaat over de vraag 'Waartoe wetenschap?' en heeft zeven dialogen:
1. Francis Bacon en Kamerlingh
Onnes ,
2. Kamerlingh Onnes Franz
Kafka,
3. Albert Einstein en Franz
Kafka
4. Albert Einstein en Charles
Darwin,
5. Charles Darwin en Spinoza,
6. Niko Tinbergen en Spinoza,
7. Niko Tinbergen en Francis
Bacon
In
het blog van 19-09-2009 bracht ik die “Dialoog tussen Darwin
en Spinoza”
De beste man heeft het goed begrepen!
BeantwoordenVerwijderen