Daniel Whistler over hoe Spinoza over eeuwigheid spreekt

In dit blog wil ik wijzen op een interessant artikel van Daniel Whistler dat zal verschijnen in Epoché, A Journal for the History of Philosophy, waarin al eerder artikelen van hem verschenen. Hij benadert de door velen als stijlbreuk geziene manier waarop Spinoza in het vijfde deel van de Ethica schrijft op een heel eigen wijze en heeft zijn eigen uitleg over hoe Spinoza niet anders kon schrijven over eigenlijk “onbeschrijfelijke dingen” dan de retorische aanpak die hij daar oppakte en die Whistler ook elders in de Ethica meent te kunnen aanwijzen.

Toen ik naar aanleiding hiervan iets meer over hem en zijn werk wilde brengen, merkte ik dat er iets aan de hand lijkt met het boek over Spinoza en theologie dat hij samen schreef (zou hebben geschreven) met Jennifer Bunker (die we kennen van haar proefschrift over Schopenhauer en Spinoza, cf. blog). Dit boek,

Daniel Whistler and Jennifer Bunker, Spinoza and Theology. Bloomsbury Publishing PLC  - ISBN: 9780567276353 Hardback Published: 01/06/2015

is niet te vinden op de website van Bloomsbury Publishing (UK noch US). Het is ook niet besproken op de NDPR. Misschien vond de redactie ervan het teveel theologie? Ook Charlie Huenemann’s Spinoza's Radical Theology: The Metaphysics of the Infinite uit 2014 werd daar niet besproken.
Ook kun je er niet inkijken via books.google. Wel vind je bij Amazon en Bol.com en Book Depository volgens welke de paperback op 7 dec. zou uitkomen, deze omschrijving:

 

Spinoza and Theology is a comprehensive examination of Spinoza's legacy in theology. It assesses his dual representation as a heretic against whom theology must defend itself, and as a proponent of ethical thinking. The volume investigates Spinoza's argument for the existence of God and how this conception differs from other philosophical and religious variants. Further emphasis is placed on the radical Enlightenment context of Spinoza's rejection of key elements of the theological tradition. A central tenet of this study is the focus on Spinoza's 'radical mutation': he mutates established concepts rather than inventing new ones. In so doing, the study discusses Spinoza's relation to religious traditions, his rationalism, philosophical style, and his treatment of biblical texts. His legacy is further explored in the nature and form of post-Spinozist theology. As an academic resource, this book offers readers the opportunity to engage with the work of Spinoza from constructive, critical, and historical viewpoints.

Ik had daar op 18-05-2014 een blog over: Alvast genoteerd: volgend jaar "Spinoza and Theology" maar zo blijkt me nu, ’t was al als hardback in 2012 verschenen en de paperback zal straks in dec. 2017 verschijnen

Enfin, het lijkt wel alsof het boek is uitgebracht en meteen enigszins is verstopt…

Toevoeging [7-12-2019 - weer eens gezocht] : zie op deze site vraag-en-antwoord over hoe er tevergeefs naar dit boek werd gezocht. Merkwaardig al met al.

Wel vind je bij Bloomsbury: Daniel Whistler is Lecturer in Philosophy at the University of Liverpool, UK and Humboldt Research Fellow at the Westfälische-Wilhelms Universität, Münster, Germany. He is author of Schelling's Theory of Symbolic Language: Forming the System of Identity (2013) and co-author of The Right to Wear Religious Symbols (2013). Cf. zijn pagina bij de Univ. van Liverpool. Dat hij veel over Schelling schrijft is daar te vinden en ook te zien op zijn academia.edu-pagina, waarop ook enige teksen over Spinoza te vinden zijn. Maar ook daar, tussen de vele titels,-niets over dat boek over Spinoza and Theology.

Ik had blogs over Anthony Paul Smith and Daniel Whistler (Eds.): After the Postsecular and the Postmodern: New Essays in Continental Philosophy of Religion. Cambridge Scholars Publishers, 2010   (cf. en cf.)

Nu las ik onlangs, waarmee ik begon, het volgende komende artikel en was er gefascineerd door en wil er de bezoekers van dit blog graag op wijzen. :

Daniel Whistler, “How Speak of Eternity? Rhetoric in Ethics V” (forthcoming in Epoche) – academia.edu

Hij benadert de door velen als stijlbreuk geziene manier waarop Spinoza in het vijfde deel van de Ethica schrijft op een heel eigen wijze en heeft zijn eigen uitleg over hoe Spinoza niet anders kon schrijven over eigenlijk “onbeschrijfelijke dingen” dan de retorische aanpak die hij daar oppakte en die Whistler ook elders in de Ethica meent te kunnen aanwijzen.

Ik wijs ook op dit hoofdstuk

Daniel Whistler, "Improper Names for God: Religious Language and the "Spinoza-Effect"." In Michael Austin, Paul Ennis, Fabio Gironi e.a . (Eds.), Speculations III. punctum books, 2012 - books.google - zie PDF hier en ook op academia.edu Over dit onderwerp sprak hij op 2 maart 2011 op 'n Seminar van de Association for Continental Philosophy of Religion.
Ik vind wel fascinerend en leerzaam hoe hij, in het voetspoor van Deleuze, laat zien hoe je immanentie moet begrijpen (hoe God helemaal in de dingen is en daarin 'op' gaat: er is niet nog iets apart van wat aanwezig is in de dingen, nee, God put zich a.h.w. helemaal uit en bestaat alleen maar in de dingen - er blijft niets over dat 'voorbij de dingen' nog aangewezen zou kunnen worden. Maar hier en daar legt Whistler Spinoza iets te idealistisch uit; wat geen wonder is als je hem vanuit Schelling benadert.